ความรู้สึก คือเหตุผลของหัวใจ

โลกมีไว้เหยียบ ไม่ได้มีไว้แบก

คนดำน้ำ มักจะไม่เห็นความงามของแม่น้ำ

งูพิษถึงจะมีพิษร้ายแรงสักเพียงใดก็ไม่เคยเอาพิษทำร้ายตัวเอง

เล่เหลี่ยมมีไว้สำหรับจัดการกับชีวิตตัวเอง ไม่ได้มีไว้สำหรับจัดการชีวิตคนอื่น

ถ้าคุณไม่เห็นค่า แม้บุปผาอยู่ต่อหน้าก็มองไม่สวย

ไม่เป็นความจริง ไม่มีเจตนาที่ดี ไม่มีความสำคัญ ไม่ต้องพูด

ลม ถ้าไม่มีเรามันก็ไม่เย็น

การชื่นชมคนอื่นทำให้ที่ยืนบนโลกใบนี้กว้างขึ้น

ธรรมชาติของสิ่งมีชีวิตมักจะสอนให้สิ่งที่ยังมีชีวิตเอาตัวรอดเสมอ ไม่ทางใดก็ทางหนึ่ง

คนเรามีความต่างกันเป็นพื้นฐาน จึงมีความสำเร็จและล้มเหลวแตกต่างกันไป อย่าคิดแค่ว่ามีแขนมีขามีสติปัญญาเหมือนกันจะสำเร็จหรือล้มเหลวเหมือนกัน สิ่งที่คนอื่นทำได้เราอาจทำไม่ได้ สิ่งที่เราทำได้คนอื่นอาจทำไม่ได้ ด้วยหลักการนี้เราจึงไม่ควรมองคนอื่นว่า"ต้องเป็นอย่างที่เราต้องการ"

ธรรมะไม่ได้อยู่ในเล่มหนังสือ ธรรมะอยู่ในตัวเรา หนังสือเป็นเพียงแผนที่ แต่เป้าหมายคือตัวเรา เมื่อใดเห็นตนเมื่อนั้นเห็นธรรม

ทำบุญแต่ไม่ละบาป เหมือนการตักน้ำใส่ถังมีรูรั่ว

เลือกความดี ความชั่วก็รอปรากฏอยู่ห่างๆ
เลือกความดัง ความเบาก็รอปรากฏอยู่ห่างๆ
เลือกความสะอาด ความสกปรกก็รอปรากฏอยู่ห่างๆ
เลือกความรัก ความอกหักก็รอปรากฏอยู่ห่างๆ
เลือกมีชีวิต ความตายก็รอปรากฏอยู่ห่างๆ
พอเมื่อไหร่ก็ไม่มีอะไรรอปรากฏอยู่เมื่อนั้น

ถ้ามองว่าเราถูก แสดงว่าเรากำลังมองคนอื่นว่าผิด ถ้ามองว่าคนอื่นผิด แสดงว่าเรากำลังว่าเราถูก ออกจากโลกแห่งความถูกผิดแล้วชีวิตจะสงบขึ้น ในโลกนี้ไม่มีถูกไม่มีผิดถ้าเราไม่สร้างกฎเกณฑ์ขึ้นมาเปรียบเทียบเพื่อกำหนดถูก-ผิด

ความรัก คือสิ่งมีชีวิตที่มองไม่เห็น มีเกิด มีแก่(เปลี่ยนสภาพ) มีเจ็บ มีตาย(หมดรัก) ไม่ต่างจากสิ่งมีชีวิตที่เห็นด้วยตาเลย

คนมีธรรมะไม่จำเป็นต้องรู้ธรรมะ คนรู้ธรรมะไม่สามารถการันตีได้ว่ามีธรรมะ

อย่าคิดว่าตัวเองไม่ดีถ้าเขาเดินจากไป แต่จงรู้ไว้ว่าต่อให้เราดีขนาดไหน คนไม่ใช่ยังไงเขาก็ไม่ชอบ

ถ้าเราไม่ก้าวออกจากที่เดิม เราก็ไม่สามารถก้าวหน้าต่อไปได้

กว่าจะเป็นมีดและขวานที่แข็งแกร่งต้องผ่านความร้อนและการทุบตีฉันใด ชีวิตจะมีกายใจแข็งแกร่งได้ต้องผ่านความทุขก์กายทุกข์ใจฉันนั้น

แค่เราพอใจ ไม่ว่าจะสำเร็จหรือล้มเหลว เราก็มีความสุข

โลกจะเปลี่ยนไป เมื่อใจของคุณเริ่มเปลี่ยนแปลง

เวทนาทางกายเราไม่สามารถกำหนดให้มันเป็นไปอย่างที่เราหวังได้ เกิด แก่ เจ็บ ตาย เป็นไปตามกระบวนการของธรรมชาติ
เวทนาทางใจเราสามารถกำหนดได้ เพียงแต่เราต้องเข้าใจกระบวนการเกิดดับของเวทนา(ปฏิจฺจสมปบาท)ให้ได้เสียก่อน เหมือเราต้องการดับไฟ เราต้องเข้าใจว่าอะไรทำให้เกิดไฟได้อะไรสามารถดับไฟได้ เพียงเราเข้าใจกระบวนการเกิดดับของไฟ ไม่ว่าไฟจะติดหรือดับก็อยู่ในการควบคุมของเรา

ก้าวปัจจุบันมันจะเลวร้ายหรือดีสักเท่าใด สุดท้ายเราก็ต้องทิ้งมันไป และเตรียมตัวเผชิญก้าวต่อไปที่จะมาถึง

หอยทาก ไม่มีขา แต่ไม่เคยหยุดที่จะก้าวไปข้างหน้า

บนโลกนี้ไม่เคยมีปัญหา มีแต่สิ่งที่ไม่สมใจเรา เมื่อเราไม่คาดหวังกับอะไร ปัญหาก็เกิดขึ้นไม่ได้เลย

กี่ครั้งแล้วที่อารมณ์ฝ่ายลบมันเข้ามาในชีวิต กี่ครั้งที่อารมณ์ฝ่ายลบมันออกไปจากชีวิต มันมาแล้วก็ไปหลายครั้งจนนับไม่ได้ แต่สิ่งที่มันฝากเอาไว้คือความแตกหักของมิตรภาพ ทุกอารมณ์มันมาๆไปๆ แต่มิตรภาพที่เคยสร้างไว้มันอาจไม่ย้อนกลับมา

ทุกศาสนา สอนเพื่อความสุข(ยอมกิเลส)
พุทธศาสนา สอนเพื่อความสงบ(ขัดกับกิเลส)

เมื่อมีโอกาสรัก จงรักให้เต็มที่ แม้ไม่รู้ว่าวันข้างหน้าจะเป็นอย่างไร บนโลกนี้มีการเปลี่ยนแปลงเสมอ การลาจากเป็นเรื่องปกติของมนุษย์ ไม่จากวันนี้วันหน้าก็ต้องจาก(หมดลมหายใจ) และการลาจากไม่ใช่สิ่งที่น่ากลัว และไม่น่าเสียใจเลย สิ่งที่น่าเสียใจคือเมื่อมีโอกาสรักแต่ไม่ยอมทุ่มให้หมดหัวใจ

ความสุข เป็นกับดักชีวิต ทำให้มนุษย์ยึดติด จนไม่พ้นจากทุกข์สักที