ถ้าเราหลับ เราจะไม่รู้ความเป็นไปรอบตัวเลย เพื่อนจะเอาสีมาระบายหน้าเรา เราก็ไม่รู้ งูจะฉกเราก็ไม่รู้ เราจะรู้ก็ต่อเมื่อเราตื่น นี่เป็นรูปธรรมที่ตาเรามองเห็น มันไม่น่ากลัวเท่าไหร่ แต่ถ้าใจเราหลับด้วยอำนาจความโลภ ความโกรธ ความหลง มันยิ่งน่ากลัว มันตื่นได้ยาก และโทษมันก็มากด้วย กี่ครั้งที่เราต้องเสียน้ำตาเพราะความรัก กี่ครั้งที่เราต้องเจ็บตัวเจ็บใจเพราะความโกรธ กี่ครั้งที่เราต้องสูญเสียอะไรต่อมิอะไรเพราะความหลง แต่เมื่อไรใจเราตื่น เราก็จะมองเห็นภัยมืดที่ไม่สามารถเห็นด้วยตานั้นได้ มันไม่มีอะไรเลย ทุกสิ่งทุกอย่างใจเราสร้างขึ้นมา ถ้ามีสติตลอดความโลภ ความโกรธ ความหลงมันไม่มีโอกาสตั้งครรภ์หรอก