กรอบของการปฏิบัติธรรม มันไม่ได้อยู่ที่การนั่งหลับตากำหนดลมหายใจเข้าออกอย่างเดียว แต่มันคือการเป็นคนดีตลอดเวลา ไม่ใช้เห็นเขาไม่เข้าวัด ก็หาว่าเขาไม่ปฏิบัติ หรือตัวเองเข้าวัดปฏิบัติธรรม แต่พอออกจากวัดก็เที่ยวว่าคนโน้น ด่าคนนี้ อย่างนี้เขาเรียกว่าปฏิบัติแค่เอาหน้า การปฏิบัติไม่จำเป็นต้องไปวัด อยู่ที่ไหนก็ปฏิบัติได้ อยู่บ้านเป็นลูกที่ดีของพ่อ-แม่ หรือเป็นพ่อแม่ที่ดีของลูก เป็นเพื่อนบ้านที่ดีของคนทุกคน อันนี้เขาก็เรียกว่าปฏิบัติธรรม