ธรรมชาติของสิ่งมีชีวิตมักจะสอนให้สิ่งที่ยังมีชีวิตเอาตัวรอดเสมอ ไม่ทางใดก็ทางหนึ่ง

คนเรามีความต่างกันเป็นพื้นฐาน จึงมีความสำเร็จและล้มเหลวแตกต่างกันไป อย่าคิดแค่ว่ามีแขนมีขามีสติปัญญาเหมือนกันจะสำเร็จหรือล้มเหลวเหมือนกัน สิ่งที่คนอื่นทำได้เราอาจทำไม่ได้ สิ่งที่เราทำได้คนอื่นอาจทำไม่ได้ ด้วยหลักการนี้เราจึงไม่ควรมองคนอื่นว่า"ต้องเป็นอย่างที่เราต้องการ"

ธรรมะไม่ได้อยู่ในเล่มหนังสือ ธรรมะอยู่ในตัวเรา หนังสือเป็นเพียงแผนที่ แต่เป้าหมายคือตัวเรา เมื่อใดเห็นตนเมื่อนั้นเห็นธรรม

ทำบุญแต่ไม่ละบาป เหมือนการตักน้ำใส่ถังมีรูรั่ว

เลือกความดี ความชั่วก็รอปรากฏอยู่ห่างๆ
เลือกความดัง ความเบาก็รอปรากฏอยู่ห่างๆ
เลือกความสะอาด ความสกปรกก็รอปรากฏอยู่ห่างๆ
เลือกความรัก ความอกหักก็รอปรากฏอยู่ห่างๆ
เลือกมีชีวิต ความตายก็รอปรากฏอยู่ห่างๆ
พอเมื่อไหร่ก็ไม่มีอะไรรอปรากฏอยู่เมื่อนั้น

ถ้ามองว่าเราถูก แสดงว่าเรากำลังมองคนอื่นว่าผิด ถ้ามองว่าคนอื่นผิด แสดงว่าเรากำลังว่าเราถูก ออกจากโลกแห่งความถูกผิดแล้วชีวิตจะสงบขึ้น ในโลกนี้ไม่มีถูกไม่มีผิดถ้าเราไม่สร้างกฎเกณฑ์ขึ้นมาเปรียบเทียบเพื่อกำหนดถูก-ผิด

ความรัก คือสิ่งมีชีวิตที่มองไม่เห็น มีเกิด มีแก่(เปลี่ยนสภาพ) มีเจ็บ มีตาย(หมดรัก) ไม่ต่างจากสิ่งมีชีวิตที่เห็นด้วยตาเลย

คนมีธรรมะไม่จำเป็นต้องรู้ธรรมะ คนรู้ธรรมะไม่สามารถการันตีได้ว่ามีธรรมะ

อย่าคิดว่าตัวเองไม่ดีถ้าเขาเดินจากไป แต่จงรู้ไว้ว่าต่อให้เราดีขนาดไหน คนไม่ใช่ยังไงเขาก็ไม่ชอบ

ถ้าเราไม่ก้าวออกจากที่เดิม เราก็ไม่สามารถก้าวหน้าต่อไปได้

กว่าจะเป็นมีดและขวานที่แข็งแกร่งต้องผ่านความร้อนและการทุบตีฉันใด ชีวิตจะมีกายใจแข็งแกร่งได้ต้องผ่านความทุขก์กายทุกข์ใจฉันนั้น

แค่เราพอใจ ไม่ว่าจะสำเร็จหรือล้มเหลว เราก็มีความสุข

โลกจะเปลี่ยนไป เมื่อใจของคุณเริ่มเปลี่ยนแปลง

เวทนาทางกายเราไม่สามารถกำหนดให้มันเป็นไปอย่างที่เราหวังได้ เกิด แก่ เจ็บ ตาย เป็นไปตามกระบวนการของธรรมชาติ
เวทนาทางใจเราสามารถกำหนดได้ เพียงแต่เราต้องเข้าใจกระบวนการเกิดดับของเวทนา(ปฏิจฺจสมปบาท)ให้ได้เสียก่อน เหมือเราต้องการดับไฟ เราต้องเข้าใจว่าอะไรทำให้เกิดไฟได้อะไรสามารถดับไฟได้ เพียงเราเข้าใจกระบวนการเกิดดับของไฟ ไม่ว่าไฟจะติดหรือดับก็อยู่ในการควบคุมของเรา

ก้าวปัจจุบันมันจะเลวร้ายหรือดีสักเท่าใด สุดท้ายเราก็ต้องทิ้งมันไป และเตรียมตัวเผชิญก้าวต่อไปที่จะมาถึง

หอยทาก ไม่มีขา แต่ไม่เคยหยุดที่จะก้าวไปข้างหน้า

บนโลกนี้ไม่เคยมีปัญหา มีแต่สิ่งที่ไม่สมใจเรา เมื่อเราไม่คาดหวังกับอะไร ปัญหาก็เกิดขึ้นไม่ได้เลย

กี่ครั้งแล้วที่อารมณ์ฝ่ายลบมันเข้ามาในชีวิต กี่ครั้งที่อารมณ์ฝ่ายลบมันออกไปจากชีวิต มันมาแล้วก็ไปหลายครั้งจนนับไม่ได้ แต่สิ่งที่มันฝากเอาไว้คือความแตกหักของมิตรภาพ ทุกอารมณ์มันมาๆไปๆ แต่มิตรภาพที่เคยสร้างไว้มันอาจไม่ย้อนกลับมา

ทุกศาสนา สอนเพื่อความสุข(ยอมกิเลส)
พุทธศาสนา สอนเพื่อความสงบ(ขัดกับกิเลส)

เมื่อมีโอกาสรัก จงรักให้เต็มที่ แม้ไม่รู้ว่าวันข้างหน้าจะเป็นอย่างไร บนโลกนี้มีการเปลี่ยนแปลงเสมอ การลาจากเป็นเรื่องปกติของมนุษย์ ไม่จากวันนี้วันหน้าก็ต้องจาก(หมดลมหายใจ) และการลาจากไม่ใช่สิ่งที่น่ากลัว และไม่น่าเสียใจเลย สิ่งที่น่าเสียใจคือเมื่อมีโอกาสรักแต่ไม่ยอมทุ่มให้หมดหัวใจ

ความสุข เป็นกับดักชีวิต ทำให้มนุษย์ยึดติด จนไม่พ้นจากทุกข์สักที

ถ้า อยากรู้ว่า "สุข-ทุกข์ทางใจมีอยู่จริงหรือเปล่า" ให้คุณนั่งหลับตา จินตนาการว่า "บนโลกใบนี้มีคุณเพียงคนเดียว" แล้วตอบคำถามว่า "ถ้าบนโลกใบนี้มีเราเพียงคนเดียวเราจะสุข-ทุกข์เพราะเรื่องอะไร" คุณจะได้คำว่า"ไม่มี"เป็นคำตอบสุดท้าย

พ่อแม่ด่า มันมีค่ากว่าคำบอกรักของคนบางคน

ธรรมะที่แท้จริง ต้องอยู่เหนือเหตุเหนือผล ต้องไม่มีเหตุไม่มีผล ไม่มีเหตุไม่มีผลก็ไม่สุข ไม่มีทุกข์ เมื่อไม่มีสุขไม่มีทุกขฺความสงบก็เกิด

ความเป็นพระพุทธเจ้า เป็นนามธรรม ไม่มีรูป ไม่มีตัวตน สัมผัสไม่ได้
ความเป็นพระธรรม เป็นนามธรรม ไม่มีรูป ไม่ตัวตน สัมผัสไม่ได้
ความเป็นพระสงฆ์ เป็นนามธรรม ไม่มีรูป ไม่มีตัวตน สัมผัสไม่ได้
คนที่บรรลุความเป็นพระพุทธเจ้า เป็นผู้มีรูปธรรม มีรูป มีตัวตน สัมผัสได้
คนที่ปฏิบัติตามพระธรรม เป็นผู้มีรูปธรรม มีรูป มีตัวตน สัมผัสได้
คนที่อุปสมบทเป็นพระสงฆ์ เป็นผู้มีรูปธรรม มีรูป มีตัวตน สัมผัสได้

ความรักก็เหมือนกับการจูนคลื่นวิทยุ และมันไม่ได้มีแต่คลื่นกับคนจูนเท่านั้น มันยังเกี่ยวข้องกับสภาพอากาศด้วย ถ้าเรายังอยากจะฟังเราก็คงทำทุกวิธีที่จะให้วิทยุชัดที่สุด ถ้ามันปรับเต็มที่แล้วไม่สามารถหาจุดที่ชัดเจนได้ มันก็มีทางเลือกให้ 3 ทาง คือ ทนฟังแบบไม่ชัด เปลี่ยนคลื่น หยุดฟัง

เมื่อเราอยู่ในโลกกลมๆใบนี้ เราจะทำสิ่งใดโดยไม่สนใจคนรอบข้างไม่ได้ เราไม่ได้อยู่ตัวคนเดียว เพื่อนเราหมุนตามโลก จะบอกว่าเราไม่หมุนตามคงไม่ได้ เพราะเราอยู่ในโลกใบเดียวกัน

การมองว่าอะไรถูกใจ หรือไม่ถูกใจ มันอยู่กับใจเราชอบหรือไม่ชอบ แต่ความสำคัญมันไม่ได้อยู่ที่เราชอบ หรือไม่ชอบ มันอยู่ที่การยอมรับมุมมองที่หลากหลาย เพราะมันจะทำให้เราอยู่บนโลกที่หลากหลายได้อย่างสงบที่สุด

ผู้ที่เข้าใจกิเลสของมนุษย์มากที่สุดมีอนาคต 2 ทาง คือ 1.ดีสุดขั้ว  2.ชั่วสุดขีด

ความรักที่แท้จริง มันไม่จำเป็นหรอกว่า ทั้งสองฝ่ายจะต้องได้อยู่ด้วยกัน และไม่จำเป็นหรอกว่าอีกฝ่ายจะรักเรา แค่เรารักมันก็เป็นความรักแล้ว

อย่าคิดว่าชีวิตมันจะมีอะไรที่แน่นอน หรือมีสูตรสำเร็จ แค่การเกิดก็มีความหลากหลายแล้ว ความสุข ความทุกข์ก็ไม่มีสูตรสำเร็จตายตัว คนที่ทำเหมือนกันก็อย่าหวังว่าจะได้ผลเหมือนกัน มันขึ้นอยู่กับการปรับตัวให้เข้ากับแต่ละเหตุการ

เราทาสีทุกคนไม่ได้หรอก คนทุกคนต้องทาสีตัวเอง สิ่งที่เราทำได้คือเลือกคนที่มีสีที่เราชอบ และสีของแต่ละคนก็ไม่ยั่งยืนนาน ไม่นานมันก็เกิดการเปลี่ยนสีเกิดขึ้น สีอาจจะเปลี่ยน แต่สิ่งที่ถูกทาก็คือสิ่งเดิม ถ้าเรารักใครเรารักที่สี เราก็จะพบกับการเปลี่่ยนแปลงเรื่อยๆ แต่ถ้าเรารักสิ่งที่ถูกทา ต่อให้มันเปลียนสี เราก็จะยังรักมันเหมือนเดิม

ยาพิษ ที่มีลักษณะบ่งบอกว่าเป็นยาพิษ มันเป็นยาพิษที่ไม่อันตราย
ยาพิษ ที่มีลักษณะบ่งบอกว่าไม่เป็นยาพิษ มันเป็นยาพิษที่อันตราย
ยาพิษ ที่มีลักษณะบ่งบอกว่าเป็นยาไม่มีพิษ มันเป็นยาพิษที่อันตรายมาก
ยาพิษ ที่มีลักษณะบ่งบอกว่าเป็นยาดี มันเป็นยาพิษที่อันตรายมากที่สุด

รอความฮัก มันกะคือการใส่เบ็ดนั่นหละ มันต้องใซ้เวลา บ่แม่นปลาสูโตสิมาติดเบ็ดเฮ้า บางโตมันกะมาตอดเหยื่อให้เฮาดีใจแล้วมันกะไป ปลาบางโตกะตอดกินแต่เหยื่อจนหมดแล้วมันกะไป บางเทื่อมันกะมากันหลายโต บางเทือมันกะบ่อสนใจเหยื่อเฮ้าเลย คันเฮ้าอยากได้ปลาเฮากะต้องรอ

การจากลา ความรู้สึกที่ปรากฎต่อหน้าคือความเศร้า แต่ถ้าเรามองดูให้ดีๆจะพ้บว่า การจากลาคือการเปิดโอกาสให้ทั้งสองฝ่ายได้ทำหน้าที่ที่สำคัญกว่าการอยู่ด้วยกัน

ปรับตัวให้เข้ากับสถานการณ์ ง่ายกว่าปรับสถานการณ์ให้เข้ากับตัว

ไม่มีคำว่าแพ้ ถ้าเราไม่ยอมแพ้ แต่การไม่ยอมแพ้ ก็ไม่ได้หมายความว่าเราชนะ

ถึงไม่มีพระพุทธรูปอยู่ที่คอ แต่ขอให้มีพระพุทธเจ้าอยู่ที่ใจ

ถ้าคิดว่ามันเป็นอุปสรรค ถึงในความเป็นจริงมันไม่ใช่อุปสรรค มันก็เป็นอุปสรรค

ในเกมฟุตบอล เราไม่สามารถยิงบอลให้เข้าประตูได้ทุกลูกหรอก แต่ถ้าเรายังมีความพยายาม โอกาสเปลี่ยนสกอร์ยังพอมี แต่ถ้าเราเลิกยิง ต่อให้ไม่มีผู้รักษาประตู สกอร์ก็ไม่มีทางเพิ่ม

ก่อนจะพัฒนาประชาธิปไตย ควรจัดการระการศึกษาให้ดีก่อน เพราะระบอบการปกครองแบบประชาธิปไตย คือการถือเอามติของคนหมู่มากเป็นใหญ่ ถ้าเสียงส่วนใหญ่เป็นเสียงของคนไม่มีการศึกษาที่ดีประชาธิปไตยก็ไม่ช่วยให้อะไรดีขึ้น ถ้าคนส่วนใหญ่มีการศึกษาดี ประชาธิปไตยจะพัฒนาไปเองตามธรรมชาติ

ทุกครั้งที่ลงมือทำ มีแต่ได้ ไม่มีเสีย แต่เพราะเราเอาความหวังต่างๆเป็นตัวแปร มันจึงมีเสีย มีได้

ความเหมือนและความต่างระหว่างฝุ่นกับความรัก

ความเหมือนคือมีอานุภาพทำให้น้ำตาไหล

ความต่างคือฝุ่นล้างออกด้วยน้ำตาได้ แต่ความรักล้างออกด้วยน้ำตาไม่ได้

ความผิดพลาดอย่างหนึ่งของผู้ที่อยากรวยคือ ศึกษาแต่ความสำเร็จของผู้อื่น แต่ไม่ยอมศึกษาความล้มเหลว

ตีเหล็ก ต้องตีที่ตอนที่เหล็กร้อน ที่สำคัญเราต้องมีความรู้ว่าเราจะตีเหล็กให้เป็นอะไร

การสูญเสียเงิน 1,000,000 บาท มันมีค่าไม่เท่าการเสียเวลาอยู่กับความทุกข์แม้แต่นาทีเดียว เพราะเงิน 1,000,000 บาท ตราบใดที่ยังมีชีวิต เราก็มีสิทธิ์จะหามันได้ แต่เวลาที่เสียไป ต่อให้รวยล้นฟ้า คุณก็ไม่สามารถเอามันกลับมาได้

ความจน ความรวย อาจจะเป็นตัวแปรของหลายๆสิ่ง แต่ไม่ใช่ตัวแปรของสติปัญญา

ชีวิตของคนคนหนึ่งก็เหมือนกับเกมต่อจิ๊กซอว์ จิ๊กซอว์จะเสร็จสมบูรณ์ก็ต่อเมื่อลมหายสุดท้ายมาถึง คนทุกคนที่ผ่านเข้ามาในชีวิตเรา ต่างเป็นคนสำคัญทั้งหมด จิ๊กซอว์ไม่ได้สำคัญเฉพาะใบสุดท้ายหรอก จิ๊กซอว์สำคัญทุกตัว เพราะคุณค่าของจิ๊กซอว์คือคุณค่าเดียวกัน มันอยู่ที่ว่าโอกาสในเกมชีวิตจะเอื้อให้จิ๊กซอว์ตัวไหนก่อน ขอบคุณที่เป็นส่วนหนึ่งในจิ๊กซอว์ชีวิต ไม่ว่าคุณจะเป็นใคร คุณจะมาก่อนหรือมาหลัง หรือคุณจะเป็นเด็กหรือผู้ใหญ่ คุณเป็นส่วนสำคัญของชีวิตผม หากจิ๊กซอว์ชีวิตผมขาดคุณไป ภาพชีวิตผมคงไม่สมบูรณ์ ขอบคุณ ขอบคุณ

การมีโอกาสได้เกิดเป็นมนุษย์ก็ถือว่าได้อะไรมากมายแล้ว เรายังจะอยากได้อะไรให้มันเป็นทุกข์อีก

การเงียบไปเป็นเวลานาน มันอาจไม่ใช่เพราะลืม แต่มันเป็นการเปิดให้โอกาสค้นหาตัวเอง

เวลาไม่ได้ช่วยให้ลืม แต่ช่วยให้น้ำตาหยุดไหลเท่านั้น

การปรับกิเลสคนอื่นให้ตรงกับกิเลสของเรา มันเป็นเรื่องยาก แม้แต่การปรับกิเลสของเราให้ตรงกับกิเลสคนอื่นยังทำได้ยากเลย มนุษย์เราเป็นทุกข์เพราะหลายสาเหตุ หนึ่งในนั้นก็คือเรื่องการปรับกิเลสให้ตรงกัน

น้ำที่เกาะกับเหล็ก หากเช็ดทันทีสนิมก็คงไม่เกิด ถ้าปล่อยให้สนิมเกิดมันก็ยิ่งยากที่จะกำจัด กิเลสที่เบาบาง เมื่อมันมากระทบชีวิต การกำจัดมันในทันทีน่าจะเป็นทางเลือกที่ดีกว่า กว่าการปล่อยให้มันเป็นเหมือนสนิมเกาะเหล็ก กัดกินใจเราจนมองตังเองไม่ออก

ทุกก้าวย่างในปัจจุบัน คือ ประวัติศาสตร์ของชีวิต ไม่ว่าเราจะทำอะไรก็ควรคิดอยู่เสมอว่าเรากำลังสร้างประวัติศาสตร์ให้กับตัวเอง ปัจจุบันนี้เป็นโอกาสดีที่สุดที่จะเนรมิตประวัติศาสตร์ของเรา

หากการทำงานเต็มที่ 100% ยังไม่ถูกใจคนอื่น อาจจะถูกใจเขาแค่ 30 % ก็ไม่ต้องเสียใจหรอก ถึงมันจะเป็น 30 % ของคนอื่น จงภูมิใจเถอะ มันคือ 100% ของเรา

หากยังไม่ไปเที่ยวพันธ์ทิพย์ อย่าพึ่งตัดสินใจซื้อคอม หากยังไม่เข้าห้างสัพพสินค้า อย่าถึงตัดสินใจซื้อเสื้อผ้า  อยู่แค่ในโรงเรียนมัธยม อย่าพึ่งเลือกคู่ โลกใบนี้กว้างใหญ่นัก ความรักถึงออกแบบไม่ได้ แต่ก็ควรให้โอกาสหัวใจได้เลือกสิ่งที่ดีที่สุด

คนบางคนทำให้เราลืมคนหลายคนได้ แต่คนหลายคนไม่เคยทำให้เราลืมใครบางคนได้

เวลา ถึงกรองน้ำไม่ได้ แต่กรองรักได้ น้ำจะสะดาดต้องผ่านเครื่องกรอง รักจะบริสุทธิ์ต้องผ่านกาลเวลา

ผู้ที่ได้ยืนอยู่บนยอดพีระมิด ย่อมมีโอกาสได้เห็นพีระมิดโดยรอบ ผู้ที่ยืนอยู่บนความรักได้ก็จะมีโอกาสได้เห็นความรักโดยรอบ หากมีความรักแล้วมองอะไรไม่เห็นก็ไม่แปลก นั่นเป็นเพราะคุณไม่ได้ยืนอยู่เหนือความรัก แต่ความรักยืนอยู่เหนือคุณ

ความรักมีลักษณะคล้ายๆลม มีร้อน มีเย็น บางครั้งรักก็ทำให้ร้อน กระวน กระวาย บางครั้งรักก็ทำให้เย็น สบาย ชีวิตเมื่อกระเสลมสงบก็จะได้พบกับความสงบ และมีเวลาทบทวนกระเสลมที่ผ่านมาในชีวิต

เมื่อความผิดหวังก้าวเข้ามาเยือนชีวิตเรามักจะบอกกับตัวเองว่าความรักของเรามันจบแล้ว แต่ถ้าหากเรามีสติแล้วตั้งใจทบทวนดูดีๆ เราจะเห็นว่าความรักมันไม่ได้ไปไหนเลย มันยังอยู่ที่เดิมของมัน ความรัก เราเป็นคนให้กำเนิดมัน และมันจะเป็นเงาติดตามตัวเราตลอดไป วงจรชีวิตของความรักจะจบลงจริงๆ พร้อมกับลมหายใจสุดท้ายของชีวิตเรา

โอกาสไม่ได้ตกมาถึงมือใครบ่อยนักหรอก ลองถามตัวเองสิ ถ้าวันนี้โอกาสตกมาถึงมือ มีปัญญารักษาโอกาสนั้นไว้ได้หรือเปล่า

ยานอพอลโล 11 สลัดถึงเชื้อเพลิงส่วนแรกทิ้ง แล้วทะยานตัวเองออกนอกชั้นบรรยากาศของโลก บินรอบโลกอีกรอบครึ่งแล้วใช้แรงเหวี่ยงของโลกช่วยส่งไปจนถึงดวงจันทร์ ถ้าถังเชื้อเพลิงยังติดตัวมันอยู่วันนี้ยานอพอลโล 11จะได้ชื่อว่าเหยียบดวงจันทร์เป็นลำแรกหรือเปล่า คนเราบางครั้งต้องสลัดบางอย่างออกจากชีวิต ถ้าต้องการทะยานตัวเองสู่จุดสูงสุด

ก่อนนอนในแต่ละวันให้ทบทวนวันนั้นทั้งวันให้หมด หากมีเรื่องดีก็ให้ดีใจ และยินดีกับมันให้เต็มที่ หากมีเรื่องแย่ จะเศร้าหรือจะร้องไห้ก็รีบทำ พรุ่งนี้จะไม่มีวันนี้อีกแล้ว และพรุ่งนี้ก็จะมีเรื่องให้เราได้ทบทวนใหม่ๆอีกเยอะ

ไม่ว่านักนิยามความรักจะนิยามความรักว่าอะไรก็แล้วแต่ แต่ความรักสรุปลงแล้ว เหลือแค่ 2 เท่านั้นคือ รักคือ การให้ และรักคือการเอา ทุกสิ่งทุกอย่างที่เราทำ ทำแล้วก็เพื่อให้เขามีความสุข อันนี้เรียกว่า รักคือการให้(ให้เขาเป็นเป้าหมายในการมอบความสุข) แต่ถ้าทุกสิ่งทุกอย่างที่เราทำทำเพื่อให้เขาทำบางสิ่งบางอย่างเพื่อให้เรามีความสุข อันนี้เรียกว่ารักคือ การเอา(เอาตัวเองเป็นที่ตั้ง เอาตัวเองเป็นเป้าหมาย)

อายตนะภายในมี อายตนะภายนอกพร้อม ความรักก็เกิดขึ้นได้เสมอ

เปรียบเทียบตัวเองกับคนที่ด้อยกว่า สุขก็เกิด เปรียบเทียบตัวเองกับคนที่ดีกว่า ทุกข์ก็เกิด ไม่เปรียบเทียบอะไรกับใคร ความสงบก็เกิด

ความรักที่ขาดการเอาใจใส่ มันก็เหมือนตึกใหญ่ที่ไม่ได้ลงเสาเข็ม

เมื่อเรื่องร้ายเข้ามาเยือน อย่าคิดว่ามันเป็นโชคร้าย มันคือโชคดี เพราะคนที่ผ่านเรื่องร้ายๆไปได้ ต่างก็เป็นคนที่เข้มแข็งกว่าคนไม่เคยเจอ

ถ้าค้นพบต้นกำเนิดของมนุษย์ เราจะรู้ว่าเราไม่ได้เป็นแค่เพื่อนร่วมโลก แต่เราคือพี่น้องของกันและกัน ตามทฤษฎีแล้วต้นกำเนิดของสิ่งมีชีวิตมีแค่สิ่งเดียว และสิ่งเดียวนั่นแหล่ะ หมายถึงต้นกำเนิดของเราและพี่น้องเรา

เมื่อความรักมันเกิด ไม่ว่าจะมุดน้ำ ดำดิน หรือเหาะไปในอากาศก็หนีความรักไม่พ้น

เมื่อไม่มีความรัก ต่อให้ค้นหาทั้งโลกก็ไม่เจอ

ความสุขไม่ได้ขึ้นอยู่กับความยากจน หรือร่ำรวย สวยหล่อหรือขี้เหร่ แต่มันขึ้นอยู่กับการพอใจในสิ่งที่ตนมี

เรามักสร้างความหวังขึ้นมาหลอกตัวเอง แล้วก็เป็นทุกข์กับความหวังของตัวเอง บ่อยครั้งที่เราต้องเสียน้ำตากับความหวังของตัวเอง ตัวเองสร้างมันขึ้นมาแท้ๆ ยังต้องมาร้องไห้เพราะมันอีก

เริ่นต้นจากไม่มี ต่อมาก็มี สุดท้ายกลับสู่การไม่มีเหมือนเดิม สุข ทุกข์เป็นเพียงกลมายาหลอกชีวิต พิจารณาดูดีๆสิ มันไม่มีอยู่จริง มันเป็นเพียงปรากฎการณ์ระหว่างที่เรามีชีวิต จะสุข จะทุกข์อะไรหนักหนา

จงให้ความสำคัญกับคนที่อยู่ตรงหน้า ให้เหมือนกับว่าเขาคือตัวเรา

รักตัวเองคือ ความรู้สึกอยากทำอะไรเพื่อตัวเองมากกว่าคนอื่น เห็นแก่ตัวคือ การทำอะไรก็เพื่อตัวเองเท่านั้น

เมื่อไหร่ที่เราไม่ฝากความสุขของตัวเองไว้กับผู้อื่น เมื่อนั้นเราก็มีความสุขได้แม้ไม่มีใคร

ความรักมันไม่มีกฏเกณฑ์ตายตัว ปรับจูนกันจนตายก็ไม่สมบูรณ์แบบ มีสุขบ้าง ทุกข์บ้าง ทะเลาะบ้างเป็นธรรมดา เป็นเรื่องดีที่ยังปรับจูนกัน อย่างน้อยก็ทำให้เรารู้ว่า"ยังรักกันอยู่"

ไม่มีใครบังคับให้เราทุกข์ใจ ใจเราเป็นทุกข์เอง ไม่มีใครบังคับให้เราเป็นสุข ใจเราเป็นสุขเอง สุขหรือทุกข์ไม่มีใครเลือกให้เรา อยู่ที่ใจเราเลือกที่จะเป็นเอง

ความพอดีแห่งรัก ไม่ได้ขึ้นอยู่กับรักมาก หรือรักน้อย แต่มันขึ้นอยู่กับการยอมรับในสิ่งที่เขาเป็น

ถ้่าเราตามหารักจากผู้อื่น เราจะไม่เจอความรัก เมื่อไหร่เราหยุดตามหาความรัก แล้วอยู่กับตัวเอง เราจะรู้ว่าแท้ที่จริงความรักเกิดจากใจเรา ความรักอยู่ที่ใจเรา ความรักเกิดก็เพราะใจเรา ถ้าใจเราไม่รัก รักก็ไม่เกิด ไม่มีใครหักอกเราได้ มีแต่เราหักอกตัวเอง

รักมากก็ทุกข์มาก รักนิดหน่อยก็ทุกข์นิดหน่อย ไม่มีรัก ก็ไม่มีทุกข์ ไม่มีความรักไหนให้ความสุขฝ่ายเดียว

เมื่อไม่เริ่มก้าวแรก ชีวิตก็คงอยู่แค่จุดเดิม หมดเวลายืนคิดอยู่กับที่แล้ว ชีวิตต้องก้าวต่อไป เราก็เหมือนเด็กเริ่มหัดเดิน ก้าวแรกอาจจะยาก ไม่นานก็คงวิ่งได้แล้ว แต่เป้าหมายจริงๆไม่ใช้การวิ่งได้หรอก เราจะบิน

ธรรมชาติมอบหางอันวิเศษให้กับสุนัข เพื่อแสดงความรู้สึกภายในออกมาให้มนุษย์ได้รับรู้ ธรรมชาติได้มอบน้ำตาอันวิเศษ เพื่อให้มนุษย์ได้ใช้มันแสดงความรู้สึกภายในให้มนุษย์ด้วยกันรับรู้ แต่สุนัขกลับไม่รับรู้ความรู้สึกนั้นได้

ไม่พูด แต่คิด ไม่มีปัญหา
ไม่คิด แต่พูด ปัญหามี

เคารพการติดสินใจของผู้อื่น ชีวิตของเขา การอยู่รอดของเขา ความคิดของเขา ตัวตนของเขา เราทำได้ดีที่สุดคือแนะนำ ส่วนการตัดสินใจเป็นของเขาเอง ถ้าสิ่งที่เขาคิดเป็นสิ่งที่ดี เราก็ควรยินดีไปกับเขา ถ้าการตัดสินใจนั้นผิดพลาดไป ถ้าหวังดีกับเขาจริงๆก็ควรอยู่เคียงข้างเขา

สุข ทุกข์ในปัจจุบัน เป็นเพียงปรากฏการณ์หนึ่งในช่วงชีวิต ทำความรู้จักมันให้มากที่สุดเมื่อมันมาเยือน แต่ไม่ต้องไปยึดติดกับมัน มันเป็นเหมือนกระแสลมที่ผ่านเข้ามา ทำให้เราร้อนและเย็น มันไม่ยึดติดกับเราตลอดไปหรอก เราเองก็ไม่ควรไปยึดติดกับมัน หากยังมีลมหายใจ กระแสลมแห่งสุขทุกข์ก็จะยังพัดผ่านไปมาแบบนี้แหล่ะ

สุข ทุกข์มันไม่ยึดติดกับเรา แต่เราไปยึดติดกับมันเอง

คนที่ถามหาความรักจากพ่อแม่ ก็เหมือนกับกำลังถามหาน้ำจากน้ำแข็ง

ความรักคือเครื่องมืออย่างหนึ่งของธรรมชาติ มันจำเป็นที่ธรรมชาติต้องสร้างเครื่องมือนี้ให้เกิดขึ้น ชิปแห่งความรักถูกฝังเข้าในร่างของสิ่งมีชีวิต เพื่อให้สิ่งมีชีวิตได้สืบเผ่าพันธุ์ต่อไป ดูนกพิราบสิ เวลามันแสดงความรักต่อกัน ชิปแห่งความรักมันคงทำงานแล้ว ...หากวันหนึ่งธรรมชาติลืมฝังชิปแห่งความรักมาในตัวนกพิราบ(ไม่ใช่ชิปหายนะ) วันนี้จะมีนกพิราบจีบกันให้เห็นหรือเปล่า

ไม่รู้ว่าเพื่อนมนุษย์จะทะเลาะกันไปทำไม เราก็ตกอยู่ในชะตากรรมเดียวกัน เขาให้อายุเรามาแค่ร้อยปีโดยประมาณ จะสีไหนก็เมตตากันให้มากๆ รักกันให้มากๆ เวลาของเราหมดไปพร้อมกัน ชีวิตเราก็เหมือนเทียนที่จุดแล้ว จะดับวันไหนก็ไม่รู้ ช่วงชีวิตที่เหลืออยู่ มีความสุขกับมันให้เต็มที่ เป็นมิตรที่ดีของคนทั้งโลก

ความเป็นครูนั้น ไม่ได้สิ้นสุดลงเพียงแค่การส่งศิษย์ให้สำเร็จการศึกษา แต่ความเป็นครูสิ้นสุดลงเมื่อหมดลมหายใจ

นอกจากความตายแล้วก็ยังมี "เวลา" อีก ที่ไปไม่กลับ เวลา ถึงมันไม่ตายมันก็ไปไม่กลับ นาฬิกาตาย แต่เวลาไม่เคยตาย

ศีล๕ เป็นรากฐานที่มั่นคงของชีวิต ถ้าเปรียบกับอาคารบ้านเรือน ศีล๕ ก็คงเป็นเหมือนเสาเข็ม ที่สร้างความมั่นคงให้กับอาคารบ้านเรือน

กิเลสเกิดจากการกระทบกันของอายตนะภายในกับอายตนะภายนอกกว่าจะมาถึงขั้นการกระทบกันของอายตนะก็ยังมีอยู่หลายขั้นตอน มีสติที่อารมณ์ไหนก็หยุดที่อารมณ์นั้น ทบทวนย้อนกลับตามหลักปฏิจจสมุปบาท สติเป็นเหมือน m79 สามารถยิงทำลายขั้นตอนการเกิดของกิเลสได้ ทำลายไปจนถึงขั้นอวิชชาโน้นแหล่ะ กิเลสไม่มีในพระพุทธเจ้า พอกิเลสจะเกิดก็เหมือนพระองค์จะรู้ทันทันที เลยจัดการทำแท้งกิเลสซะเลย กิเลสมันก็เลยไม่มีโอกาสเกิดในพระพุทธเจ้า

ตัวผมเองถูกสร้างขึ้นด้วยธาตุทั้งสี่รวมตัวกัน ผมเกิดมาตามกระบวนการทางธรรมชาติ และวันหนึ่งผมก็คงจากไปตามกระบวนการของธรรมชาติ ดินทำให้สรรพสิ่งมีจุดยืนอาศัย น้ำทำให้ชุ่มเย็น ลมทำให้สิ่งต่างๆไหวติงเหมือนกับมันมีชีวิตหากโลกนี้ไม่มีลมเมฆก็คงไม่ลอย ต้นไม้คงไม่ขยับ ไฟมอบความอบอุ่นให้โลกใบนี้ อีกร้อยล้านปีข้างหน้าผมก็คงเป็นธาตุที่มีคุณค่าสำหรับสิ่งมีชีวิตในช่วงนั้น ได้ทำหน้าที่ธาตุตามที่ธาตุเป็น

ถ้าเรามีชีวิตอมตะ เราจะมีความสุขกับมันหรือเปล่า เราจะมีโอกาสรักกับใครอีกหลายๆคนเลยนะ เมื่อรักแรกเกิดขึ้นแล้วคนรักก็ตายจากไป แต่เราไม่ตาย ไม่นานเราก็ได้พบกับรักครั้งใหม่ และผ่านไปร้อยปีเขาก็ตาย และเราก็จะมีความรักกับอีกหลายๆคน เมื่อถึงคนที่หนึ่งร้อยแล้ว เราจะยังมีความสุขกับความรักหรือเปล่านะ แต่ที่แน่ๆ คงทรมานน่าดูเมื่อต้องทนดูคนรักจากไปอย่างไม่มีวันกลับ ทีละคนๆ

ความสุขเกิด โลภะก็ตามมา ความทุกข์เกิด โทสะก็ตามมา การจะปรับใจให้สงบนี่มันยากน่าดู รู้ไม่ทันโมหะก็เข้าแทรก

สถานะสามัญของทุกสิ่ง คือ มันไม่ใช่ของเรา ต้นไม้ ดอกไม้ ผู้คน ต่างมีชีวิตที่อิสระและไม่ใช่ของใคร เราพากันสร้างเจ้าของทางความคิดแล้วก็พากันเป็นทุกข์กันเอง ผู้หญิง-ชายคนนั้นก็ของเรา แผ่นดินนั้นก็ของเราแล้วก็ทะเลาะกัน แย่งชิงสิ่งที่คิดว่าเป็นของเรา คิดไปเอง ทุกข์ไปเอง

การปฏิบัติของผมถูกศีล ๒๒๗ ข้อควบคุม แต่ความคิดของผมเป็นอิสระจากทุกสิ่ง

ความสนุกเป็นเอกลักษณ์ของตลก ความสงบเป็นเอกลักษณ์ของสมณะ

อยากกินก็กิน อยากนอนก็นอน อยากเล่นก็เล่น อยากทำอะไรก็ทำ ทำแล้วมีความสุขคนอื่นไม่เดือดร้อนก็ทำไป จะไปใส่กรอบอะไรหนักหนากับชีวิต มีเวลาแสวงหาความสุขแค่ไม่เกินร้อยปี

ความรักเป็นกำไรของชีวิตที่ไม่ต้องลงทุนอะไรมากมาย เพียงแค่รัก ก็ได้กำไรแล้ว

ถึงจะเป็นนางงามจักรวาล แต่ก็ต้องการแค่คนบางคนเท่านั้นแหล่ะ ที่อยากให้มองว่าเธอสวย คำชมของคนทั้งโลก คงไม่ชื่นใจเหมือนคำของคนบางคน

การปฏิบัติธรรมที่ดีที่สุดสำหรับผู้ครองเรือนคือการเฝ้าดูใจของตนเอง รู้ทันในสิ่งที่ใจถ่ายทอดออกมา ไม่ว่าดีหรือร้าย

หัวใจ เป็นอวัยะที่น่าสงสาร มีสิทธิ์คิดได้ แต่ไม่มีปากที่จะพูด อยากฟังเสียงของหัวใจของคนอื่นบ้าง แต่ดันไม่มีหู จะรู้ได้อยากไรว่า หัวใจเขาพูดอะไรออกมา

เมื่อได้พบกับช่วงเวลาที่เลวร้ายที่สุดของชีวิต มันเป็นสิ่งที่แย่มากๆๆ แย่จนบรรยายไม่ได้ ในมุมหนึ่งของความแย่ มันคือความโชคดีที่ได้สัมผัสอารมณ์นั้น ยิ่งเลวร้ายแบบสุดๆ ยิ่งโชคดีแบบสุดๆ มีไม่กี่คนหรอกที่ได้สัมผัสอารมณ์นั้น มันโชคดีมากที่เรามีโอกาสได้บริหารจัดการกับอารมณ์นั้น ถ้าเราสามารถบริหารจัดการมันให้ผ่านพ้นไปได้ คุณก็จะได้เป็นนักบริหารชั้นยอด

เห็นเขาทำไม่ได้แล้ว อยากพึ่งคิดว่าตัวเองจะทำไม่ได้

ความรักมันเป็นทั้งวิทยาศาสตร์และปรัชญา ถ้ารักอย่างมีเหตุผลเป็นความรักแบบวิทยาศาสตร์ ถ้ารักแต่หาเหตุผลไม่ได้เป็นความรักแบบปรัชญา

เรามีสิทธิ์ที่จะรักคนทั้งโลก แต่เรามีสิทธิ์ที่จะใช้ชีวิตคู่กับคนเพียงคนเดียว

ไม่มีความล้มเหลว มีแต่ประสบการณ์การทำงานที่จะทำให้เราเก่งขึ้น เอดิสัน ทำหลอดไฟอยู่ 10000 ครั้ง จึงสำเร็จ 9999 ครั้งคือประสบการณ์

อยู่ด้วยกันเมตตากันให้มาก มอบความรักและดูแลกันให้ดี เราทุกคนก็เป็นเพื่อนร่วมตายด้วยกันทั้งนั้น ไม่ต่างจากสุนัขในกรงขัง เราจะอยู่ด้วยกันก่อนตายอย่างมีความสุข หรือเราจะกัดกันให้บาดเจ็บ แล้วก็ตายทั้งหมด

ทำบุญแล้วหวังแต่สิ่งที่มันเป็นกิเลส อยากได้โน้น อยากได้นี่ ความดีไม่ใช่ความอยากนะ อย่าบ่นว่าทำดีไม่ได้ดี เพราะบุญไม่ได้มีเพื่อสนองกิเลสใคร

เหตุและผลเป็นหัวใจสำคัญในทางวิทยาศาสร์และปรัชญา แต่สำหรับความรักมันไม่ต้องการเหตุผล แค่มันต้องการแค่ความรู้สึก

สรรพสิ่งบนโลกนี้ไม่มีความยั่งยืน เคยคิดว่าความรักจะยั่งยืน แต่มันก็เป็นเพียงสุขเวทนาที่อาศัยธาตุทั้งสี่ดำเนินชีวิต ร่างกายสลาย ทุกอย่างก็สลายตาม นี่แหล่ะอนิจจัง ทุกขัง อนัตตา

ความเป็นครู ไม่ได้ขึ้นอยู่กับใบประกอบวิชาชีพ ใบประกอบวิชาชีพเป็นเพียงหลักฐานที่ใช้ประกอบอาชีพเท่านั้น ความเป็นครูอยู่ที่ใจ ใจที่อยากจะอบรมสั่งสอน ใจที่อยากจะให้ศิษย์เป็นคนเก่ง คนดี

ชีวิตที่มีค่า ไม่ใช่ชีวิตที่ร่ำรวย มีเกียรติ หรือว่าอายุยืน แต่ชีวิตที่มีค่า คือชีวิตที่ทำประโยชน์เพื่อผู้อื่น และทำให้ชีวิตคนอื่นมีค่า

ความรักหรือชีวิต เราสามารถออกแบบมันได้ เหมือนกับการออกแบบตึกน้อยใหญ่ วิศวะกรสามรถออกแบบได้ตามที่ใจต้องการ แต่การสร้างให้เป็นไปตามแบบที่ออกคงว่ากันใหม่ การออกแบบเป็นหน้าที่ของสมองและหัวใจ การสร้างตามแบบที่ออกไว้ เห็นหน้าที่ของมือเรา

เราไม่สามารถกำหนดทิศทางแห่งรักได้ ถึงจะรักมากแค่ไหน มันก็ยืนยันไม่ได้ว่าเราจะสมหวัง

คำว่า รัก จะเขียน 100 ครั้ง 1000 ครั้ง ก็เขียนเหมือนเดิม ร.เรือ ไม้หันอากาศ ก.ไก่ แต่ระดับความรู้สึกของผู้รับกลับไม่เท่าเดิม และไม่เท่ากัน บางครั้งคำว่ารักก็เหมือนเพชรนิลจินดา ที่มีค่ามาก บางครั้งคำว่ารัก ก็เหมือนสายลม แม้แต่มองก็ยังไม่เห็น

ขึ้นชื่อว่า"อกหัก" ไม่ว่าครั้งแรกหรือครั้งไหน มันก็ให้ความรู้สึกที่ไม่ต่างกัน สิ่งที่ต่างคือการแสดงออก อกหักครั้งหลัง อาจดูไม่แย่เหมือนครั้งแรก นั่นเป็นเพราะประสบการณ์สอนให้เรารู้ว่า อกหักเป็นแค่ปรากฏการณ์ทางธรรมชาติแห่งรัก

นายพรานมีความชัดเจนในเส้นทางในป่าใหญ่ต้องใช้เวลาในการศึกษาเส้นทางเป็นเวลานาน หลงทางบ้างถูกทางบ้างปะปนกันไป ผู้ที่มีความชัดเจนในรัก ก็ต้องผ่านการใช้เวลาอยู่กับความรักเป็นเวลานาน อกหักบ้าง สมหวังบ้าง ปะปนกันไปเหมือนกัน

ความผิดพลาด ความล้มเหลว ไม่ใช่สิ่งที่น่าอาย สิ่งที่น่าอายคือ การที่เรารู้ว่ามันเป็นสิ่งที่ดีงามแต่เราไม่กล้าที่จะทำ

ความจริงคือสิ่งที่เราสัมผัสได้ขณะปัจจุบัน หลังปัจจุบันไปก็เป็นเพียงมายาภาพเท่านั้น

คนรัก คือ คนที่ทำให้ทุกข์มากที่สุด

คนรัก คือ คนที่ทำให้สุขมากที่สุด

คนที่สงบที่สุด คือ คนไม่มีรัก(กิเลส)

การปฏิบัติธรรม ต้องอยู่เหนือบุญ ไม่ยึดติดในบุญ หากยังยึดติดในบุญ ก็จะอยู่ในกงจักรแห่งวัฏฏะ เกิด ตาย รับผลบุญ หมดบุญ เกิด ตาย รับผลบุญ หมดบุญ เกิด ตาย รับผลบุญ หมดบุญ เกิด ตาย รับผลบุญ หมดบุญ เกิด...ไม่มีจบสิ้น

ความรักไม่มีกฏเกณฑ์ที่ตายตัว ไม่มีใครตั้งกฏเกณฑ์ให้กับความรักได้ ลองบอกรักกับคนสามคนดู ถ้าความรักมีกฏตายตัว คนสามคนจะมีความรู้สึกเดียวกัน เหมือนกัน และเท่ากัน

ข้อดีของการอกหัก คือหมดวาระที่จะต้องคอยตามดูแลใคร

เงินมีค่ากับคน แต่ไร้ค่ามากสำหรับแมวตัวหนึ่ง สิ่งที่มีค่าสำหรับแมวคือปลา ไม่ได้มีค่าเพราะใจคิด แต่มีค่าเพราะมันคือคุณค่าแท้ของชีวิต

สุข ทุกข์ ไม่ได้มีอยู่จริงบนโลกใบนี้ สุข ทุกข์ เกิดเพราะใจคิด คิดว่าสุขมันก็สุข คิดว่าทุกข์มันก็ทุกข์ สุนัขนอนกับดิน มันก็ไม่ทุกข์ เพราะมันไม่คิดว่าทุกข์

รักแท้ ต้องเกิดจากอิสรภาพทางความคิด การให้โอกาส การเปิดกว้างสำหรับการตัดสินใจ ไร้ซึ่งการบังคับ การขู่เข็น และกลมารยาที่ทำให้อีกฝ่ายรัก

เพราะเราหลงอยู่ในโลกสมมติ  สุข-ทุกข์มันจึงเกิดในใจ เดี๋ยวสมมติว่าโกหก เดี๋ยวสมมติว่าถูกโกหก ที่จริงไม่มีใครโกหกใคร และไม่มีใครถูกโกหก โลกของความเป็นจริงมันเป็นแค่เสียง แต่เราไปสมมติให้มันมีความหมายเอง

เป้าหมายของชีวิตคือความสุขเว้นจากทุกข์ ทุกการกระทำมีการมีความสุขละเว้นจากทุกข์เป็นแรงบันดาลใจทั้งสิ้น

ทุกคนบนโลกนี้ต่างเป็นครูและนักเรียนในคนเดียวกัน บางโอกาสก็เป็นครูถ่ายทอดประสบการณ์ชีวิตให้กับผู้อื่น บางโอกาสก็เป็นนักเรียน เรียนรู้ความสำเร็จและความผิดพลาดของผู้อื่น ไม่จำเป็นต้องมอบภาระทั้งหมดให้กับครูตามใบประกอบวิชาชีพ แต่ทุกคนควรเป็นครูที่ดีตามโอกาสที่มีให้

เพราะมีโยม ถึงมีพระ เพราะมีพระ ถึงมีโยม แต่ทั้งพระทั้งโยมก็เป็นเพียงความจริงโดยสมมติที่โลกนี้ตั้งคำเรียกให้

ตัวผมนะหรอ เป็นพระต่อหน้าโยม เป็นลูกต่อหน้าแม่ เป็นพระอาจารย์ต่อหน้าศิษย์ เป็นเพียงสิ่งมีชีวิตต่อหน้าสุนัขตัวหนึ่ง

ในแต่ละวัน เราอยู่กับตัวเองน้อยมาก  พอเริ่มลืมตาขึ้น สิ่งที่คิดถึง กลับเป็นคนอื่น

มือที่สามไม่ใช่สิ่งที่น่ากลัว สิ่งที่น่ากลัวคือมือหนึ่งมือสองไม่มีความมั่นคงพอ

กล้องถ่ายรูปบันทึกได้แค่ปัจจุบันของอดีต

ความรัก ไม่ใช่การเปิดให้กายสัมผัสกาย แต่มันคือการเปิดใจ ให้ใจสัมผัสใจ

ความหวังเป็นสิ่งที่มองไม่เห็น แต่มีพลัง สามารถสร้างสิ่งที่ยังมองไม่เห็น ให้มองเห็น

พระครู สมเด็จ เจ้าคุณฯลฯ เป็นเพียงยศที่ถูกกิเลสสรรค์สร้าง เพื่อตอบสนองกิเลส

อย่าให้ความสุขของชีวิตผูกติดกับองค์ประกอบภายนอก แต่ควรสร้างความสุขด้วยสิ่งที่อยู่ภายใน หรือสิ่งที่ตนมีเป็นทุนอยู่แล้ว สิ่งภายนอกแปลเปลี่ยนไป อย่าให้สุขภายในเปลี่ยนไปตาม

ไม่ต้องมีเหมือนใคร ความสุขเกิดขึ้นได้ แค่พอใจในสิ่งที่ตนมี

การทอดทิ้ง คนเลว คนไม่ดี คนมีปัญหา เป็นเรื่องที่ง่ายและทำได้ทันที แต่สิ่งที่ยากและเป็นประโยชน์กว่าก็คือ การอยู่กับคนเลว การอยู่กับคนไม่ดี การอยู่กับคนมีปัญหา แล้วสอนเข้าให้เป็นคนดี

แก้วเปล่ามันเทน้ำออกไม่ได้ ถ้าในแก้วไม่มีน้ำ วาจา และการกระทำ มันคงไม่หยาบคาย ถ้าในใจมันว่างเปล่าจากกิเลส

ความล้มเหลวแรก คือ ความกลัวต่อความล้มเหลวจนไม่กล้าที่จะเริ่ม

ถ้าไม่เริ่มก้าวแรก ก็ไม่มีก้าวที่สอง และก้าวต่อๆไป

ถูก-ผิด ถ้าไม่มีข้อตกลงร่วม เป็นมาตรฐานรองรับ ก็เหลือแต่หัวใจเท่านั้นแหละเป็นเครื่องตัดสิน ถูกใจมันก็ถูก ผิดใจมันก็ผิด

จุดที่ไกลที่สุดบนโลกใบนี้ คือ จุดที่เรายืนนี่แหล่ะ  โลกเราก็เหมือนลูกบอล ถ้าท่านต้องเอาเชือกพันรอบลูกฟุตบอล ตำแหน่งที่ทำให้เชือกยาวที่สุด ก็คือ ตำแหน่งเริ่มต้นนั่นแหล่ะ

หลายคนเรียกร้องสิทธิ์ในตัวของคนอื่น แต่ไม่เคยคิดถึงการมีสิทธิ์ในการเรียกร้อง พ่อแม่เรียกร้องสิทธิ์ต่างๆในตัวลูกได้ เพราะเคยเลี้ยงดู ป้อนข้าว ป้อนน้ำ แต่สำหรับบางคน ไม่เคยทำกับข้าวให้เขากิน น้ำซักแก้วยังไม่เคยเทให้ เราจะมีสิทธิ์อะไรในตัวเขา

ร่างกายเรา เมื่ออุณหภูมิเกิดการเปลี่ยนแปลงกระทันหัน มันปรับตัวไม่ทันมันก็ไม่สบาย
หัวใจ เมื่อมีการเปลี่ยนแปลงที่หัวใจยังไม่ทันตั้งตัว หัวใจมันก็ป่วยได้เหมือนกัน

ชีวิตก็เหมือนกับเกมฟุตบอล วิ่งตามลูกบอลมาก ก็เหนื่อยมาก หยุดวิ่งตามก็หยุดเหนื่อย สำคัญคือหยุดให้จริง ไม่ใช่เตะทิ้งแล้ววิ่งตามใหม่ สุดท้ายก็เหนื่อยไม่รู้จบ

ตัดความหวังออก ให้เหลือแต่ความรัก เราจะได้เห็นรักที่บริสุทธิ์ เหมือนกับเราให้อาหารปลา เราไม่เคยหวังว่าปลาจะตอบแทนอะไรเรา แต่เพียงเราได้เห็นเขาได้กิน ได้เห็นความเจริญก้าวหน้าของเขา ได้ทำหน้าที่จิ๊กซอตัวหนึ่งที่เข้าไปเติมเต็มชีวิตของเขา นั่นแหล่ะ ความรักที่บริสุทธิ์ มันมีในตัวเราอยู่แล้ว แต่เราเคยมองเห็นมันหรือเปล่า

ต่างคนต่างความคิด เราไม่สามารถคิด และตัดสินอะไรแทนคนอื่นได้ อุจจาระเป็นสิ่งที่น่าขยะแขยงมากสำหรับมนุษย์ แต่สำหรับกุ๊ดจี่ มันคืออาหารอันโอชะ

เวลาสับสนกับความรู้สึกของตัวเองว่ากำลังอยู่ในความรู้สึกแบบไหน ลองนั่งฟังเพลงดูสิ บทเพลงเป็นศิปละทางอารมณ์ที่ถ่ายทอดความรู้สึกมนุษย์ออกมา ไม่แปลกที่มันจะตรงกับความรู้สึกของแต่ละคน ที่อยู่ในแต่ละสถานการณ์ เพลง เพราะเพลงเดิม เมื่อสถานการณ์เปลี่ยน มันก็ไม่เพราะเหมือนเดิมแล้ว

รถยนต์ ถ้าวิ่งไม่เต็มร้อยก็ยากที่จะรู้จักความเร็วที่แท้จริง คนมีรัก ถ้ารักไม่เต็มร้อย ก็ยากที่จะเข้าใจรักที่แท้จริง

ภาษาโลกต่างกัน แต่ภาษาใจเหมือนกัน ชาติและภาษาไม่ใช่อุปสรรคของความรัก

รักแท้ คือ ได้รัก ได้ปรารถนาดีต่อกัน ได้มอบสิ่งดีให้กัน ได้ช่วยเหลือกัน
คู่แท้ คือ ได้อยู่ด้วยกันอย่างมีความสุข ถึงเป็นทุกข์ก็ขาดกันไม่ได้
รักแท้อาจจะไม่ใช่คู่แท้ แต่ คู่แท้ เกิดมาจาก รักแท้

อดีตมีไว้ให้คิดถึง อนาคตมีไว้ให้ใฝ่ฝัน ปัจจุบันมีไว้ให้สร้าง สร้างประวัติศาสตร์ให้อดีต สร้างฐานที่มั่งคงสำหรับอนาคต

คนปลูกดอกไม้ก็เพราะชอบชีวิตของดอกไม้ ไม่ใช่ชอบเฉพาะ...ดอก...ของดอกไม้
การที่จะรักใครซักคนไม่ใช่รักเฉพาะบางส่วนของเขา แต่ต้องรักที่ชีวิตเขาเป็น

จริงๆแล้วเนื้อแท้ของความรัก ไม่ใช่ความทุกข์ เนื้อแท้ของความรักคือความสุข แต่มีองค์ประกอบอื่นเจือปนทำให้ความ ทุกข์เกิด ความรักมันก็เหมือนน้ำใส สีชมพูตกใส่ก็เป็นสีชมพู สีดำตกใส่ก็เป็นสีดำ ตัวเราก็เหมือนช่างผสมสี จะทำให้รักเป็นสีชมพูหรือสีดำ

ตามหลักภาษา ความรัก เป็นนามแท้ แต่ตามหลักชีวิต ความรักทำหน้าเป็นเหมือนคุณนาม อยู่กับชีวิตใคร ก็ทำให้ชีวิตคนนั้นมีความหมายมากขึ้น

บุพเพสันนิวาส ให้ได้แค่โอกาสมาพบกัน จะอกหักหรือสมหวังก็ขึ้นอยู่กับการกระทำของเราเอง

ถ้ารู้จักพอกับสิ่งที่มี ก็จะรู้สึกดีกับชีวิตตัวเอง ตอนเกิดมาก็ไม่เห็นมีอะไร มีวันนี้ได้เราได้กำไรมากเกินพอแล้ว

ความรักก็เหมือนภาษา ดูไร้ค่าถ้าไม่เข้าใจ

เพราะชีวิตมีการเปลี่ยนแปลงอยู่ตลอดเวลา เราเองจึงต้องปรับตัวเองอยู่ตลอดเวลา คำว่า พอ ไม่ใช่ พอแค่นี้ แต่หมายถึงพอกับชีวิตในปัจจุบัน มันเป็นไปไม่ได้ที่เราจะหยุดอยู่กับปัจจุบันโดยไม่ทำอะไรเลย ในเมื่อลมหายใจเพื่อวันพรุ่งนี้ยังมีอยู่

นักโทษที่ถูกบังคับให้พูด อาจไม่ได้พูดความจริง เพราะเขาถูกบังคับเขาถึงพูด
นักรักที่ถูกบังคับให้รัก เขาอาจจะไม่ได้รักจริง เพราะเขาถูกบังคับให้รักเขาถึงรัก
ความรักที่บริสุทธิ์ควรเกิดจากอิสรภาพทางการตัดสินใจ ให้โอกาสเขาได้เปรียบเทียบว่า เราคือคนที่ใช่หรือเปล่า

ทำตัวให้มีค่า ค่าก็มี ทำตัวให้หมดค่า ค่าก็หมด ทุกสิ่งที่สื่อสารออกมาจากตัวเราล้วนเป็นสิ่งที่สร้างค่า หรือทำลายค่าของเราทั้งหมด คำว่าค่าในที่นี้ไม่มีมาตรฐานรองรับ ไม่มีข้อตกลงร่วมของสังคมรองรับ ไม่มีรัฐธรรมนูญรองรับ แต่เราก็รู้สึกได้ถึงค่าที่เรามี คุณลักษณะของคำว่า ค่า ในที่นี้ก็คือ เป็นที่ต้องการของคนรอบข้าง และคนทั่วไป

ความ รักก็เหมือนกับยาเสพติด มีความสุขทุกครั้งที่ได้เสพ ไม่มีเสพก็กระวนกระวาย เสพติดแล้วเลิกยาก ต้องใช้เวลาในการรักษา ถ้าใจไม่เข้มแข็งพอ ก็มีโอกาสกลับไปเสพติดใหม่เหมือนเดิม

ฤดูกาล เป็นปรากฏการณ์อย่างหนึ่งทางธรรมชาติ ที่มาๆไปๆ ปัญหาต่างๆของชีวิตก็เหมือนฤดูกาล ฤดูหนาวไม่ได้มีตลอดทั้งปี ความมืดก็ไม่ได้ปกคลุมตลอดเวลา

ความอกหัก เป็นอุบัติเหตุทางความรู้สึก ที่จะนำเราไปสู่ความรักที่ยิ่งใหญ่

มีมากก็ทุกข์ มีน้อยก็ทุกข์ ไม่มีก็ยังเป็นทุกข์ ถึงรู้ว่าทุกข์แต่ก็ยังอยากจะมี นี่แหล่ะความรัก

วิทยาศาสตร์ เป็นศาสตร์ที่แน่นอน และมีคำตอบที่จัดเจน พิสูจน์ได้ด้วยการทดลองด้วยเหตุ ด้วยผล
ความรัก เป็นความรู้สึกไม่แน่นอน ความรู้สึกเปลี่ยนไปตามบริบทของปัจจุบัน พิสูจน์ได้ด้วยการสังเกตุการกระทำ ตัดสินด้วยใจเรา

การไม่ยึดติด ไม่ใช่การไม่รับรู้อะไร แต่มันคือการรับรู้การสัมผัส(ผัสสะ) กินข้าว เรารู้รส แต่เราไม่ยึดติดในรส ฟังเพลง รู้ว่าเพลงเพราะ สุขเวทนาต่างๆที่เกิดขึ้น เรารับรู้ เพราะเรามีความรู้สึก(เวทนา) เมื่อมันหมดไปก็ปล่อยให้มันหมดไป ไม่เป็นทุกข์ นี่แหล่ะคือการไม่ยึดติด

ความทุกข์ มันไม่สามารถมีอยู่ได้ตลอดไป ถึงเราไม่ได้แก้อะไร สักวันมันก็ตายไปเอง

จิตว่าง ในความหมายพุทธไม่ใช่จิตแบบเดียวแบบทารกแรกเกิดที่ว่างจนไม่มีอะไร แต่หมายถึงจิตที่ว่างจากการปรุงแต่งของกิเลส มีปัญญากำกับอยู่เสมอ อุปมาเหมือนมือว่าง ไม่ใช่ไม่มีมือ แต่มีมือที่ไม่มีสิ่งสกปรก มีมือถือสิ่งที่เป็นประโยชน์

มองไม่เห็นดวงอาทิตย์ ใช่ว่าจะไม่มีดวงอาทิตย์ มองไม่เห็นดาว ใช่ว่าจะไม่มีดาว มองไม่เห็นทาง ใช่ว่าจะไม่มีทาง

ความสุขไม่ได้เกิด เพราะมีมาก เพราะยิ่งใหญ่ แต่ความสุขเกิดได้ เพราะพอใจ เพราะพอเพียง

โลกทั้งใบอยู่ที่มือเราสร้าง โชครางเป็นแค่เครื่องเตือนสติ

เราวิ่งหนีคนรักได้ แต่เราวิ่งหนีความรักไม่ได้

ความรักเป็นแค่องค์ประกอบส่วนหนึ่งของชีวิต แต่ก็สามารถตัดสินชีวิตทั้งชีวิต

เพียงรู้สึกว่าไม่มีคนเข้าใจ ต่อให้ยืนอยู่กับคนนับร้อย ก็จะรู้สึกว่าไม่มีใคร
เพียงรู้สึกว่ามีหนึ่งคนที่เข้าใจ ต่อให้ไม่มีใคร ก็ไม่รู้สึกว่าอยู่ลำพัง

ความรักมันก็คือความรู้สึก เหมือนกับความรู้สึกหลายๆอย่าง ตอนมันมีเราวิ่งหนีมันไม่พ้น และเมื่อเวลามันหมด เราก็ตามหามันไม่เจอ

เคยเป็น...เช่นท่าน...มาก่อน
ตื่นนอน...ไม่เห็น...ทางออก
มันเป็น...มายา...ลวงหลอก
เมฆหมอก...มืดมิด...ปิดทาง
.......................................
เคยเป็น...เช่นท่าน...มามาก
ลำบาก...เดียวดาย...อ้างว้าง
สุขภาพ...ความรัก...บาดหมาง
หมดทาง...เยียวยา...หัวใจ
.......................................
เคยเป็น...เช่นท่าน...เหมือนกัน
ความฝัน...ล่องลอย...เรื่ยยไป
ทุกอย่าง...ไม่เป็น...ดังใจ
หมดไฟ...หมดหวัง...หมดตัว
.......................................
ฟ้ามืด...คงไม่...ยาวนาน
ปัจจุบัน...มันอาจ...มืดมัว
เวลา...ช่วยได้...อย่ากลัว
เพียงตัว...ของท่าน...มั่นคง
.......................................

อุปสรรค คือเพื่อนแท้บางเวลา มาเพื่อสร้างสีสันให้กับชีวิต เพื่อนคนนี้จะสอนให้เราเข้มแข็ง ยืนอยู่ได้ด้วยตัวเอง เมื่อเพื่อนคนนี้จากไปแล้ว

การคิดไปเอง เป็นการตัดสิน โดยใช้ตรรกะทางความรู้สึก และคำตอบมันก็เป็นได้ทั้ง จริง และเท็จ

การทำงานมันคือเกมส์ อุปสรรคมันคือด่านให้เราเก็บแต้ม  อุปสรรคคือสิ่งที่ทำให้เกมส์มีรสชาติ เล่นเกมส์ไม่จำเป็นต้องชนะ แค่มีความสุขในเกมส์ก็พอแล้ว

ทุกคนมีบทบาทแต่ละบทบาทที่ต่างกัน และแต่ละเวลาบทบาทก็เปลี่ยนไปตามสถานการณ์ และทุกบทบาทก็มีความสำคัญพอๆกัน นายกกับคนเก็บขยะดูต่างกันมากสำหรับสังคมมนุษย์ แต่สำหรับสุนัขจรจัด มันคงไม่ได้มองนายกกับคนเก็บขยะแตกต่างกันเท่าไหร่หรอก

อย่าพึ่งตัดสินว่า ตัวเองทำไม่ได้ ให้โอกาสตัวเองได้ทำก่อน มันคงไม่ยุติธรรมสำหรับตัวเอง ถ้าต้องพิพากษาตัวเองว่าทำไม่ได้ทั้งที่ตัวเองยังไม่ได้ทำ

เราจะไม่แพ้ ถ้าเราไม่เปรียบเทียบกับใคร
เราจะไม่ผิดหวัง ถ้าเราไม่ได้สร้างเป้าหมาย

คุณค่าของแต่นาทีอยู่ที่เราสร้างให้มัน ทำให้มีค่ามันก็มีค่า ปล่อยให้ไร้ค่ามันก็ไร้ค่า ทำหน้าที่ในแต่ละเวลาให้ดีที่สุด เป็นหมอให้เต็มที่ตราบเท่าที่คนฝากชีวิตไว้เขายังมีหวัง เป็นคนรักรักให้เต็มที่แม้แทบจะไม่เหลือเวลาแล้ว

วันนี้ไม่ใช่พรุ่งนี้ พรุ่งนี้ก็ไม่ใช่วันนี้ สิ่งที่มีในวันนี้ อาจไม่มีในวันพรุ่งนี้ หากบางสิ่งทำให้เรามีความสุขในวันนี้ก็ให้อยู่กับมันให้เต็มที่ เพราะวันนี้เรายืนยันได้ว่าเรายังมีมัน ส่วนพรุ่งนี้เรายืนยันอะไรไม่ได้เลย แม้แต่ลมหายใจของเรา

ร่างกายบริโภคสิ่งใด้ ย่อมมีสิ่งนั้น ใจจมอยู่กับสิ่งใด ใจก็ย่อมมีสิ่งนั้น ให้โอกาสใจได้อยู่กับสิ่งดีๆ เพื่อใจจะได้นำกายทำสิ่งดีๆ เพราะชีวิตมีใจเป็นนาย กายเป็นบ่าว

มองหาประโยชน์ เราจะได้ประโยชน์เป็นส่วนใหญ่ มองหาโทษ เราจะเห็นโทษเป็นส่วนใหญ่ เรื่องหนึ่งเรื่อง ควรแยกมุมมอง แล้วเลือกเอาสิ่งที่เป็นประโยชน์ เว้นสิ่งที่เป็นโทษ ชีวิตเราจะได้ไม่เสียโอกาส

ดวงจันทร์ส่องแสงได้เพราะอาศัยดวงอาทิตย์ ไม่มีดวงอาทิตย์ดวงจันทร์ก็ไม่มีแสง ชีวิตเรามีค่าเพราะความสามารถของเรา ไม่ใช่อาศัยโชควาสนาช่วย

หิ่งห้อย ดูมีค่าในความมืด แต่ดูไร้ค่าในที่สว่าง ชีวิต หากรู้จังเลือกบริบทอันเหมาะสม ก็มีคุณค่าเสมอ

ไม่มีอะไรดีที่สุด ถ้าใจเรายังต้องการพัฒนาต่อ

โอกาส อยู่ที่มันสมองกับสองมือเรา ไม่ใช่อยู่ที่การตัดสินใจของผู้อื่น เราต้องเป็นผู้เลือกที่จะเป็น อย่าปล่อยให้ชีวิตลอยไปตามบุญเก่า สร้างความสามารถให้ตนเองเข้าไว้ แล้วโอกาสจะวิ่งตามหาเรา

ความสำเร็จอันยิ่งใหญ่ เริ่มต้นจากความฝันอย่างมีทฤษฎี

ความรัก คือความพอใจที่มีต่อกัน ไม่มีรูปแบบที่ตายตัว สวยกับหล่อ หรือนางฟ้ากับหมาวัด เป็นไปได้ทั้งนั้น

ธรรมชาติให้ปากแค่หนึ่งเดียว แต่มีหูสองข้าง เพราะต้องการให้คนฟัง มากกว่าพูด

สุข ทุกข์ เกิดเพราะใจคิด และการกระทำของเราส่วนมาก เป็นเหตุทำให้ใจคิด

สุข ทุกข์ เป็นเหมือนฤดูกาล ผ่านมา แล้วผ่านไป ไม่ควรเอาใจไปยึดติด

ชีวิตไม่มีวันสิ้นสุด ตราบที่เรายังมีลมหายใจ เป้าหมายของชีวิตก็ไม่มีวันสิ้นสุด ตราบที่เรายังมีชีวิต ชีวิตมีแต่เดินไปเรื่อยๆ ๆ แต่อย่าไปคิดถึงเป้าของชีวิตเลย สิ่งที่ควรคิดคือ เราจะมีความสุขทุกวินาที คนที่น่าสงสารที่สุด ก็คือคนที่รอความสำเร็จบางช่างของชีวิตถึงจะมีความสุข แต่คุณเลือกได้ ไม่ต้องรอความสุข เราสามารถมีความสุขได้ในทุกวินาที แม้ก้าวไม่ถึงเป้าของชีวิต

หนึ่งวันมี  24 ชั่วโมง อย่าเอาเวลาส่วนมากไปจมอยู่กับความทุกข์ ให้โอกาสความสุขบ้าง ชีวิตจะได้ไม่รู้สึกขาดทุน

ผลของโอกาส มี 2 ทาง คือ โอกาสแจ้งเกิด กับ โอกาสแจ้งดับ ผลจะออกแบบใดขึ้นอยู่กับการใช้โอกาส

พัฒนาคนต้องเริ่มที่ใจ ถ้าใจมีคุณธรรม ทุกอย่างจะดีเอง

การพยายามเอาชนะคน เป็นเหมือนการพยายามแพ้กิเลส ชนะเมื่อไหร่ ก็แพ้เมื่อนั้น

อุปสรรค คือโอกาสที่เราจะได้สร้างผลงาน

เมื่อชีวิตยังอยู่ในวัยรัก อกหักไม่ใช่เรื่องใหญ่ ฟ้าไม่มีวันมืดเสมอไป ขอเพียงเราเข้มแข็งเอาไว้ โอกาสอันยิ่งใหญ่มันต้องเป็นของเรา

เมื่อความรักไม่ได้เป็นไปอย่างที่เราหวัง สิ่งที่เราควรทำก็คือขอบคุณใครบางคนที่ทำให้เราได้มีโอกาสได้สร้างรักอันยิ่งใหญ่ ไม่มีเขารักนี้ก็คงเกิดขึ้นไม่ได้

ทุกชีวิต ต้องการโอกาส ความรักก็เป็นอีกชีวิตหนึ่งบนโลกของความรู้สึก ที่ต้องการโอกาสเหมือนกัน แต่โอกาสของความรัก ต้องเกิดจากการสร้างของคนสองคน ขอเพียงคนสองคนเปิดโอกาส ความรักก็พร้อมจะเปิดตัวเสมอ เพียงหนึ่งคนที่ปิดโอกาส ความรักก็แทบไม่เหลือลมหายใจแล้ว

เดินหน้าไปทุกทิศ เป็นมิตรกับทุกคน

ความรักไม่ใช่จะเกิดขึ้นได้ง่ายๆ กี่คนต่อกี่คนที่ผ่านเข้ามา แต่สุดท้ายใจก็เลือกที่จะรักเพียงบางคน หากคิดเป็นเปอร์เซ็น ก็คงเป็นหนึ่งในร้อยเท่านั้นที่ใจเลือกจะรัก ความรักถึงจะเกิดขึ้นได้ยาก แต่ก็มีสิ่งที่เกิดขึ้นยากกว่า นั่นก็คือ การเลิกรัก

เราทุกคนก็เหมือนแม่กุญแจ รอใครบางคนที่เป็นเหมือนลูกกุญแจที่ใช่มาไข ลูกกุญแจกี่ลูกต่อกี่ลูกที่เข้ามาไขต่างก็ไม่ใช่ ท้ายที่สุดก็มีเพียงลูกกุญแจลูกเดียวเท่านั้น คือลูกกุญแจที่ไขหัวใจของเราได้ แม่กุญแจและลูกกุญแจต่างเป็นของมีค่าของกันและกัน ในวันที่ลูกกุญแจหายไป แม่กุญแจก็ไร้ค่าทันที

มีคนไม่กี่คนหรอกที่ใจจะเปิดรับและมีคนไม่กี่คนหรอกที่ใจเรารับแล้วจะออกไปจากใจเราได้

พระพุทธรูปนั่งนิ่งๆ คนยังเอาไปนินทา คนธรรมดาไม่โดนนินทา ไม่มีในโลก

ทุกอย่างต้องเปลี่ยนแปลง ไม่มีอะไรสามารถอยู่ยั่งยืนได้ เราเองตัวคนเดียวยังเปลี่ยนไปทุกวัน นับประสาอะไรกับสิ่งที่ต้องอาศัยคนสองคน

เราต่างกันเพราะความคิด เราเสมอกันในฐานะเป็นสิ่งมีชีวิตบนโลก

ประเทศเอธิโอเปีย หรือเคนย่า ยากแค้นแสนสาหัส แต่ก็ไม่ได้แยกสีทะเลาะกันเหมือนเรา เรามีพร้อมทุกอย่าง ทั้งของกิน ที่อยู่อาศัย ประเทศไทยเรามีปัญหาหรือว่าตัวเราไม่รู้จักพอ

 ความรักคือระเบิดเวลา มันถูกตั้งค่าไว้ตั้งแต่เราเกิดมา ให้มันระเบิดช่วงเราวัยรุ่น(ทำไมมันระเบิดช้าจัง) จะเห็นว่าเกิดมาเราก็รักไม่เป็น เมื่อถึงเวลามันระเบิด สวยหล่อ ดำขาว พิการ มันก็ยังมีความรักเป็น ตาบอดมาตลอดชีวิตก็ยังมีความรัก หลังจากการระเบิดอย่างรุนแรงแล้วก็จะเหลือแต่กลิ่นควันไฟรักจางๆ และค่อยๆหมดไปในที่สุด

ความรักเป็นกำไรของชีวิตที่ไม่ต้องลงทุนอะไรมากมาย เพียงแค่รัก ก็ได้กำไรแล้ว

ยังไม่ได้ทำ อย่าตัดสินว่าทำไม่ได้ ยังทำไม่เต็มที่ อย่าคิดว่าทำได้ไม่ดี

คนคนหนึ่งประกอบด้วยขันธ์ ๕ คือ รูป เวทนา สัญญา สังขาร และวิญญาณ เมื่อตา หู จมูก ลิ้น กาย ใจ ได้สัมผัสกับสื่อต่าง สัญญาในตัวเราจะทำหน้าที่จดจำสิ่งนั้น และบันทึกเอาไว้ เราอาจจะไม่รู้สึกตัวกับกระบวนการที่เกิดขึ้น แต่เมื่อเกิดเหตุการณ์ที่เหมือนกับสื่อที่เคยชม สัญญา(สันดาร)เก่าจะถูกดึงออกมาใช้งาน หาเวลาชมสื่อดีๆวันละครั้งนะครับ หนึ่งเดือนผ่านไปคุณจะเห็นจิตใจที่ดีงามของตัวเอง

ความรักเหมาะสำหรับผู้ที่ที่มีอายุ 18 ปีขึ้นไป เป็นความรู้สึกที่มีทั้ง สุข ทุกข์ ปราบปลื้ม ทรมาน คิดถึง ห่วงใย จะเป็นจะตาย กระวนกระวาย บ้า ฯลฯ ต้องใช้หัวใจในการรับชม ผู้มีรักอายุน้อยกว่า 18 ปี ควรได้รับคำแนะนำจากผู้ใหญ่ จึงไม่ควรที่จะมีรักไปตามลำพัง

กว่าจะประสบความสำเร็จ ทุกคนต่างก็พบกับความเจ็บปวด ความเหนื่อยล้า ความท้อแท้ ความล้มเหลว แต่สิ่งเหล่านี้แหล่ะมันทำให้ความสำเร็จของเรามีความหมาย

คำว่า "คิดถึง" เก็บไว้นาน มันก็ออกดอกออกผลในใจ สุดท้ายล้นออกทางปาก

รักที่เกิดจากเหตุและผล ไม่ยั่งยืนเท่ารักที่เกิดจากความรู้สึก

คู่ที่รักกันมั่นคงและยั่งยืนที่สุด คือคู่ที่อยู่ด้วยกันด้วยความรัก มีความรัก ความห่วงใย ความปรารถนาดีต่อกันเป็นที่ตั้ง ไม่ว่าจะมีเรื่องร้ายๆเข้ามาในชีวิต ความรักที่ทั้งสองมีต่อกันจะช่วยให้ผ่านอุปสรรคไปได้ หากทั้งคู่ไม่ได้รักกันจริง ไม่ว่าจะมีเหตุผลอะไรก็แล้วแต่ ถ้าการอยู่ด้วยกันไม่ได้มาจากความรัก เมื่อมีอุปสรรคก็จะมีการถามหาคนรับผิดชอบ เพราะใจเขาไม่ได้หลอมเป็นดวงเดียวกันตั้งแต่แรก

บางคู่ ต้องแต่งงานด้วยเหตุผล เพราะเกรงใจ

บางคู่ ต้องแต่งงานด้วยเหตุผล เพราะฐานะทางสังคมสูงเสมอกัน

บางคู่ ต้องแต่งงานด้วยเหตุผล เพราะไม่มีตัวเลือกอื่น

บางคู่ ต้องแต่งงานด้วยเหตุผล เพราะ…………………………………

ไม่ ว่าจะด้วยเหตุผลใดก็แล้วแต่ เมื่ออุปสรรคเกิดขึ้น ถ้าไม่ได้อยู่ด้วยกันเพราะความรัก สิ่งเหล่านั้นจะเป็นเหตุผลในการปัดความรับผิดชอบ และเลิกลากันในที่สุด

มันเป็นเหมือนปืนที่อยู่ในมือทั้งคู่ และทั้งคู่พร้อมจะยิงอีกฝ่ายให้ร่วงเมื่อมีโอกาส

จุดจบของความรักคือการจากลา ไม่ช้าหรือเร็วมันก็ต้องเกิด แต่เรายังหลงเสวยสุขที่เกิดจากความรักจนมองไม่ออกเลยว่า "การจากลาทำให้ความรักจบบริบูรณ์"

สติที่รู้ทัน เหมือนน้ำที่ดับไฟ ถึงยอมให้มันไหม้ต่อไป ไฟก็อยู่ในการควบคุมของเรา

จีวร ถึงจะเปลี่ยนเด็กชาวนามาเป็นพระ แต่ไม่อาจเปลี่ยนสถานะความเป็นลูกได้

คนทั้งหมู่บ้านบอกว่า พ่อผมเป็นคนบ้า แต่คนไม่กี่คนที่เห็นคนบ้านั่งกอดขาพระลูกชายที่เดินไม่ได้ พร้อมพูดทั้งน้ำตาว่า"ไผเฮ็ดมึงนุ พ่อมีลูกผูเดียว คันอยู่บ่ได้กะสิกออกมา พ่อสิเลี้ยงเอง"

คนที่ไม่มีพ่อคือคนที่อยากให้พ่อเป็นเหมือนพ่อของคนอื่น ส่วนคนที่มีพ่อคือคนที่พอใจในสิ่งที่พ่อมีพ่อเป็น

ความรักไม่ใช่วิทยาศาสตร์ ที่จะเดินตามกันแล้วสำเร็จเหมือนกัน มันมีรูปแบบเฉพาะคู่ และมีผลออกมาไม่แน่นอน

Google ถึงจะค้นหานิยามของคำว่า "รัก" ให้คุณได้ แต่ไม่มีทางเอา "ความรู้สึกรัก" มาให้คุณได้

ถ้าเราหลับ เราจะไม่รู้ความเป็นไปรอบตัวเลย เพื่อนจะเอาสีมาระบายหน้าเรา เราก็ไม่รู้ งูจะฉกเราก็ไม่รู้ เราจะรู้ก็ต่อเมื่อเราตื่น นี่เป็นรูปธรรมที่ตาเรามองเห็น มันไม่น่ากลัวเท่าไหร่ แต่ถ้าใจเราหลับด้วยอำนาจความโลภ ความโกรธ ความหลง มันยิ่งน่ากลัว มันตื่นได้ยาก และโทษมันก็มากด้วย กี่ครั้งที่เราต้องเสียน้ำตาเพราะความรัก กี่ครั้งที่เราต้องเจ็บตัวเจ็บใจเพราะความโกรธ กี่ครั้งที่เราต้องสูญเสียอะไรต่อมิอะไรเพราะความหลง แต่เมื่อไรใจเราตื่น เราก็จะมองเห็นภัยมืดที่ไม่สามารถเห็นด้วยตานั้นได้ มันไม่มีอะไรเลย ทุกสิ่งทุกอย่างใจเราสร้างขึ้นมา ถ้ามีสติตลอดความโลภ ความโกรธ ความหลงมันไม่มีโอกาสตั้งครรภ์หรอก

เมื่อความผิดหวังมาเยือน เรามักคิดว่าเวลาจะช่วยเราได้ แต่เราไม่เคยรู้เลยว่าเวลาแค่ทำให้เราหยุดร้องไห้ ไม่ได้ทำให้เราหยุดรัก

สติ ไม่ได้ช่วยแก้ปัญหา สติ เป็นเครื่องมือไม่ให้เราสร้างปัญหาเท่านั้น

ความโลภ ความโกรธ ความหลง มันเป็นคุกขังใจเรา และเราก็มักเป็นคนสร้างคุกขังใจตัวเอง

หลายคนมักจะคิดว่า "เราจะใส่ข้อจำกัดให้ชีวีตทำไม อยากกิน อยากเที่ยว อยากพูด อยากทำอะไรก็ทำไป ไม่เดือดร้อนใคร" ทำไมไม่คิดบ้างว่า"ทำไมเราต้องตามใจกิเลส" ขัดใจมันบ้างสิ ฝึกการไม่ทำตามกิเลสบ้าง พระพุทธเจ้าตรัสสอนไว้ว่า ทนฺโต เสฏฺโฐ มนุสฺเสสุ ในหมู่มนุษย์ทั้งหลาย ผู้ฝึกตนดีแล้ว เป็นผู้ประเสริฐสุด

เราไม่เคยเป็นคนเก่า แต่เราคือคนปัจจุบัน คำว่าคนเก่าอาจดูดี แต่มันไม่ใช่ความจริง ความจริงแท้แน่นอนคือ เราคือคนปัจจุบัน และคนปัจจุบันของเราก็เปลื่อนเป็นอดีตเพียงชั่ววินาทีที่ผ่านไป

กรอบของการปฏิบัติธรรม มันไม่ได้อยู่ที่การนั่งหลับตากำหนดลมหายใจเข้าออกอย่างเดียว แต่มันคือการเป็นคนดีตลอดเวลา ไม่ใช้เห็นเขาไม่เข้าวัด ก็หาว่าเขาไม่ปฏิบัติ หรือตัวเองเข้าวัดปฏิบัติธรรม แต่พอออกจากวัดก็เที่ยวว่าคนโน้น ด่าคนนี้ อย่างนี้เขาเรียกว่าปฏิบัติแค่เอาหน้า การปฏิบัติไม่จำเป็นต้องไปวัด อยู่ที่ไหนก็ปฏิบัติได้ อยู่บ้านเป็นลูกที่ดีของพ่อ-แม่ หรือเป็นพ่อแม่ที่ดีของลูก เป็นเพื่อนบ้านที่ดีของคนทุกคน อันนี้เขาก็เรียกว่าปฏิบัติธรรม

อุดมการณ์ที่ดี ถ้าเพียงคิด มันก็สำเร็จได้แต่เพียงในความคิด ถ้าลงมือทำ มันก็สำเร็จเป็นรูปธรรมที่ตนเองและผู้อื่นสัมผัสได้

จำไม่ได้ไม่ใช่สิ่งน่ากลัว สิ่งที่น่ากลัวคือไม่รู้จักคิด

ดับความอยาก ไม่ยาก อย่างที่คิด     เพียงฝึกจิต ให้รู้ทัน มันเข้าไว้
รู้ว่าอยาก ก็อย่า ไปเผลอใจ             เพราะพิษภัย มันร้ายนัก ยากจักลืม

แม่น้ำที่อยู่สูง ย่อมเป็นแม่น้ำที่เล็กกว่า แม่น้ำที่อยู่ต่ำ เป็นผู้นำต้องอยู่อย่างต่ำ กระทำอย่างสูง

ประสบการณ์โง่ๆสามารถทำให้เราฉลาดขึ้นได้

การวิ่งหนีความทุกข์ ไม่สามารถทำให้เรามีความสุขได้ เพราะความทุกข์มันยังมีชีวิตอยู่ แต่การปรับตัวให้อยู่กับความทุกข์ได้ จะสามารถทำให้เรามีความสุขได้ อย่างไม่เดือดร้อน

ทำงานที่ทำให้มีความสุข ดีกว่าทนทุกข์อยู่กับงานที่ไม่ใช่

คุณค่าของหนังสือไม่ได้อยู่ที่ราคา ความสวย หรือขนาดของเล่ม แต่มันอยู่ที่ "เราได้อ่านมันหรือเปล่า"

ใครรักกัน เพราะหน้าตา คนๆนั้นมักจะมองหน้าตา เป็นรักแท้
ใครรักกัน เพราะฐานะ คนๆนั้นมักจะมองฐานะ เป็นรักแท้
ใครรักกัน เพราะชื่อเสียง คนๆนั้นมักจะมองชื่อเสียง เป็นรักแท้
ใครรักกัน เพราะการศึกษา คนๆนั้นมักจะมองการศึกษา เป็นรักแท้
ใครรักกัน เพราะความรัก คนๆนั้นมักจะมองความรัก เป็นรักแท้

ตั้งแต่เด็ก ผมถูกสอนมาว่า ทุกอย่างไม่เที่ยง ผมเชื่ออย่างนั้นมาตลอด แต่เมื่อผมได้รู้จักกับความรัก ผมมีความรู้สึกว่า สิ่งที่ผมเรียนมา "มันอาจไม่จริง"

เมื่อคุณถูกปฏิเสธความรัก เปรียบเหมือนคุณได้"ใบเหลือ" แต่หากคุณไม่ยอมรับแล้วไปโวยวายกรรมการ คุณกำลังเสี่ยงจะโดน "ใบแดง"

ในประเด็นเรื่องของความรัก อาตมามองว่า "หัวใจเป็นของเรา ความรักเกิดก็เพราะหัวใจเรา หากความรักจะจบ ก็จบเพราะหัวใจเราเลิกรักเขา มันไม่ได้จบเพราะหัวใจเขาเลิกรักเรา

จุดเริ่มต้นของความรักไม่ใช่สิ่งสำคัญ สิ่งสำคัญคือปัจจุบันยังมีรักอยู่หรือเปล่า

ไม่มีคำว่าผิดพลาดอีกแล้ว สำหรับคนตาย หากยังไม่ตาย เราย่อมมีโอกาสผิดพลาดอยู่เสมอ

การให้ที่ไม่ต้องลงทุน คือการให้อภัย

เนื้อแท้จริงๆของความรักเป็นความสุข จะรักแท้หรือไม่ก็ตาม แต่มันก็เป็นมูลเหตุแห่งความทุกข์ ถ้าเลิกกันแล้วเรายังมีความทุกข์ นั่นเป็นเพราะว่าเรายังมีความรัก แต่ถ้าเลิกกันแล้วเรามีความสุข แสดงว่าความรักหมดจากใจเราจริงๆ หากคุณหรือเขากำลังเป็นทุกข์เพราะการกระทำของของอีกฝ่าย นั่นแสดงว่า"ความรักยังมีชีวิตอยู่

กิเลสตัณหาเป็นของคู่กายเรา มันจะเกิดกับเราอยู่เรื่อยๆ ส่วนความทุกข์เป็นเพียงสิ่งแปลกปลอม เรามีกิเลสได้ แต่เราไม่จำเป็นต้องมีทุกข์

การได้ทำตามสิ่งที่ตัวเองหวัง มันเป็นความสุข แต่มันไม่ยั่งยืนเสมอไป การได้ทำตามสิ่งที่ถูกต้อง อยู่ในธรรม อาจจะให้ความสุขไม่มาก แต่ความสุขมันยั่งยืน

ธรรมะมันไม่จำเป็นต้องออกจากปากพระ จะออกจากอะไรก็ได้ แต่ขอให้มันเป็นธรรมะ

จุดสูงสุดของความรัก คือ การมีโอกาสได้รัก

ความรักไม่ได้ทำให้เราเจ็บ แต่ที่เราเจ็บ เพราะเรามีความหวัง ลดความหวังลง เพิ่มความรักให้มากขึ้น เราจะมีความสุขกับความรัก

หากคนรักเดินจากไป แต่เรายังมีความรักอยู่ นั่นเป็นเพราะว่า ความรักเกิดจากใจของเรา และเขาไม่ใช่ตัวแปลของความรักของเรา มีเขาเราก็รัก ไม่มีเขา เราก็ยังรักเหมือนเดิม

ยอดฝีมือไม่เกี่ยงอาวุธ จอมยุทธ์ไม่เกี่ยงกระบี่

ที่มา : ubuntuclub.com

รักแท้ ไม่ได้อยู่ในอดีต ไม่ได้อยู่ในอนาคต แต่มันอยู่ในปัจจุบัน

กระบี่อยู่ที่ใจ หากเยี่ยมยุทธแล้วไซร้ แค่กิ่งไผ่ก็ไร้เทียมทาน

ที่มา : Aphichit แห่ง ubuntuclub

อยู่ในสังคมของคนที่มีกิเลสแตกต่างกัน เราไม่ควรทำทุกอย่างที่อยากทำ พูดทุกอย่างที่อยากพูด เพราะคนทุกคนไม่สามารถรับความจริงทุกอย่างได้ทุกคน ควรศึกษา กาลเวลา สถานที่ และคน ก่อนที่จะพูดหรือทำอะไร

การพ่ายแพ้ที่เจ็บปวดและทรมารที่สุด คือ การพ่ายแพ้ต่อกิเลส

เราตั้ง"ชัยชนะ"เป็นเป้าหมายในชีวิตเอาไว้ เราจึงพบความทุกข์อยู่เรื่อยๆ หากเราเข้าใจชีวิตว่า"ชีวิตไม่จำเป็นต้องชนะ ความต้องการของสิ่งมีชีวิตทุกชีวิต คือความสุข เพียงเราเข้าใจหลักข้อนี้ ไม่ว่าแพ้หรือชนะ เราก็จะมีความสุข"

ทุกครั้งที่เกิดเรื่องแย่ๆในใจ มันอาจจะแย่ในช่วงแรก แต่ในระยะยาว เรื่องแย่ๆมันจะเป็นเหมือนวัคซีน ทำให้ใจเราแกร่งขึ้น

คนที่ดีไปทุกอย่างมันคงไม่มี แต่มันไม่สำคัญหรอก สิ่งสำคัญคือ เราเลือกคบแต่สิ่งดีของคนก็พอ

ถ้าไม่ยึดติดกับปฏิทินที่มนุษย์กำหนดไว้ เราก็จะตื่นมาพบกับ วันใหม่ เดือนใหม่ ปีใหม่ อยู่ทุกวัน

อกหัก กับ แอบรักข้างเดียว มันเจ็บคนละแบบ ขึ้นอยู่กับว่า เราอยู่ในสถานะการณ์ไหน ไม่ต้องเถียงกันให้ยาก ขึ้นชื่อว่า "รัก" มันเป็นเหตุทำให้"เจ็บ"เสมอ

คำว่ากิเลส หลายคนคงเข้าใจ แต่คงเข้าใจแบบกว้างๆ วันนี้จะมาแนะนำให้เข้าใจแคบลง เพื่อจะได้นำไปวิเคราะห์ และสังเคราะห์กันต่อไป คำว่ากิเลสนี่ภาษาพระแบ่งออกเป็น ๓ ตัว คือ ๑.โลภะ ๒.โทสะ ๓.โมหะ กิเลส ๓ ตัวนี้ถือว่าเป็นหลัก กิเลสทั้งหมดทั้งมวลในโลกนี้มากมายขนาดไหนก็หนีไม่พ้น ๓ ตัวนี้

๑.โลภะ คือ อาการอยากได้มาเก็บไว้ ยึดมั่น ดึงเข้ามาใส่ตัวเอง อยากได้ อยากมี อยากเป็น เช่น ความรัก ความอร่อย ความสุข ความสนุก เป็นต้น

๒.โทสะ คือ อาการอยากขับใส ไม่อยางมี ไม่อยากเป็น ไม่อยากเห็น อยากเอาเอาออกไปไกลๆจากตัว เช่น ความอิจฉา ความโกรธ ความทุกข์ เป็นต้น

๓.โมหะ คือ อาการหลงงมงาย ความไม่รู้ เห็นถูกเป็นผิด เห็นผิดเป็นถูก เช่น การเห็นสัตว์พิการมีแขนเกินมีศีรษะเกิน หรือเห็นต้นไม้ที่ผิดแปลกจากปกติเป็นสิ่งศักดิ์สิทธิ์

ความไม่รู้ว่าความสุขก็เป็นกิเลสชนิดหนึ่ง เป็นต้น (อาการของโมหะรู้ได้ยาก แต่ถ้ารู้เมื่อไหร่ก็หลุดจากโมหะทันที)
เราจะเรียกว่าเป็น"กิเลส"ได้ก็เพราะใจสร้าง เพราะเกิดในใจ
ส่วนสิ่งที่กายเป็น เช่น ความทุกข์ทางกาย อาการเจ็บกาย อาการปวดกาย ไม่จัดว่าเป็นกิเลส แต่สิ่งเหล่านี้อาจเกิดขึ้นเพราะกิเลสเป็นต้นเหตุก็ได้

หากไม่มีชนชั้นล่าง ก็จะไม่มีชนชั้นบน การพยายามกีดกันชนชั้นล่างมันเป็นการสร้างปัญหา เป็นเรื่องยากที่จะให้คนต่างระดับกันมองเหมือนกัน การดิ้นรน วิถีชีวิต การศึกษามันต่างกัน การช่วยเหลือให้คนชั้นล่างมีชีวิตที่ดีขึ้น มีการศึกษาที่ดีขึ้น จะทำให้คนมองสังคมใกล้เคียงกันมากที่สุด การเรียกร้องความปรองดองในขณะที่คนยังมีชีวิตที่ต่างกัน มันคงเป็นเรื่องยากที่จะให้คนต่างระดับกันมองเหมือนกัน

หากมีโอกาสขอของวิเศษจากสิ่งศักดิ์สิทธิ์ได้หนึ่งอย่าง
คนขาขาด จะขอขา ซึ่งขาถือว่าเป็นเหมือนของวิเศษสำหรับเขา
คนตาบอด จะขอดวงตา ซึ่งถือว่าเป็นเหมือนของวิเศษสำหรับเขา
คนมือขาด จะขอมือ ซึ่งถือว่าเป็นเหมือนของวิเศษสำหรับเขา
คนตาย จะขอให้มีชีวิต ซึ่งถือว่าการมีชีวิตเป็นเหมือนของวิเศษสำหรับเขา
เราวันนี้มีของวิเศษพร้อมทุกอย่าง เรายังไม่พออีกหรือ วันนี้แค่มีลมหายใจเราก็ได้กำไรแล้ว

เราก็แค่ธาตุทั้งสี่ก่อตัวกันขึ้น แล้วสมมติตัวเองว่า"เป็นสิ่งมีชีวิต" สักวันเราก็ต้องกลับไปสู่ธาตุทั้งสี่เหมือนเดิม เราจะเป็นทุกข์กับเรื่องนั้นเรื่องนี้ไปทำไม ...ทุกสิ่งเป็นเพียงปรากฏการณ์ที่เกิดขึ้นระหว่างเรามีชีวิตเท่านั้นเอง มันไม่มีอยู่จริง รู้ตัวตอนนี้ ดีกว่ารู้เอาตอนแปลสภาพเป็น ดิน น้ำ ลม ไฟ

ชีวิตมันต้องมีลิมิต รู้ว่าสิ่งใดผิดก็อย่าทำมันเลย

คำว่า"หมดโอกาส"มีสำหรับคนตายเท่านั้น สำหรับคนที่ยังไม่ตาย ทุกอย่าง"เป็นไปได้เสมอ"

ความสุข ไม่ใช่เป้าหมายสูงสุดของพุทธศาสนา

แก้วเปล่า เมื่อใส่น้ำลงไปย่อมมีน้ำ และเมื่อใส่น้ำลงไปมากๆ น้ำย่อมล้นออกจากแก้ว ใจคน เมื่อเติมกิเลสลงไปย่อมมีกิเลส และเมื่อเติมกิเลสลงเรื่อยๆ มันก็ย่อมล้นออกมาทางกาย วาจา ใจ

ไม่มีใครเป็นนางงามได้ตลอดไป ไม่มีใครเป็นนักร้องได้ตลอดกาล สมบัติที่พ่อแม่ให้มาเลี้ยงเราได้อย่างจำกัด ความรู้ความสามารถเท่านั้นที่จะเลี้ยงเราได้ตลอดกาล อย่าทิ้งการเรียนนะครับ

ความตาย ตามมุมมองของแพทย์ หรือนักวิทยาศาสตร์ คือการหยุดทำงานอย่างถาวรของสิ่งมีชีวิต
ความตาย ตามมุมมองของพุทธศาสนา คือการเริ่มต้นไปสู่ภพภูมิใหม่ตามบุญกรรมที่ทำไว้

ความสุข ความทุกข์ เป็นต้นเหตุของกิเลส มีความทุกข์เราก็อยากพ้นจากทุกข์(การอยากเอาออกไปเป็นภาวะของโทสะ) มีความสุขเราก็เกิดอยากยึดไว้นาน(การอยากยึดเก็บไว้ในตัวเราเป็นภาวะของโล ภะ) ความสงบ เป็นความสุขที่แท้จริง

โครงการวิทยุธรรมะออนไลน์

เนื่องจากมีความต้องการเผยแผ่ธรรมบนโลกอินเตอร์เน็ต เพราะโลกได้เปลี่ยนไปผู้คนอยู่บนโลกออนไลน์มากขึ้น ผมจึงมีความคิดว่าการเผยแผ่ธรรมะต้องเปลี่ยนไปตามกาลเวลา
ประโยชน์ที่คาดว่าจะเกิดขึ้น

1. คนที่ต้องทำงานได้ฟังธรรมโดยไม่จำเป็นต้องหยุดงาน
2. ฟังธรรมได้ตลอดเวลา
3. ..........(ยังคิดไม่ออก) 

องค์ประกอบที่จะทำให้โครงการนี้เกิดขึ้นมาได้

1. ต้องมีค่าใช้จ่าย(ชื่อโดเมน.com ,เซิร์ฟเวอร์สำหรับกระจายเสียง ,พื้นที่ทำเว็บไซต์)
2. ไฟล์เสียงธรรมะ

ระบบที่สามารถรับฟังได้

1. คอมพิวเตอร์
2. โทรศัพท์เคลื่อนที่(อันนี้ขึ้นอยู่กับความสามารถ)

ท่านจะสามารถช่วยให้โครงการนี้สำเร็จได้อย่างไร

• บริจากทรัพย์ตามกำลังศรัทธา
• บอกต่อโครงการนี้ให้ผู้อื่นทราบ
• บริจากไฟล์เสียงธรรมะ

โครงการนี้จะเกิดขึ้นได้ต้องขึ้นอยู่กับยอดการบริจาก โดยสามารถแจ้งการบริจากด้านล่าง หรือ sitphong@windowslive.com(ยังไม่ต้องบริจากเงินจริง) หากมีความเป็นไปได้ ผมจะเริ่มสร้างระบบขึ้นมาทันที โดยผมจะอาสาสร้างเว็บไซต์ขึ้นมาเอง
รับฟังตัวอย่างวิทยุออนไลน์ได้้ที่ http://www.sitphong.co.cc 

ค่าใช้จ่ายดูได้ที่ http://www.plathong.net/%E0%B8%9A%E0%B8%A3%E0%B8%B4%E0%B8%81%E0%B8%B2%E0%B8%A3/%E0%B8%97%E0%B8%B3%E0%B8%A7%E0%B8%B4%E0%B8%97%E0%B8%A2%E0%B8%B8%E0%B8%AD%E0%B8%AD%E0%B8%99%E0%B9%84%E0%B8%A5%E0%B8%99%E0%B9%8C.html